De Zending

Our newsletter (English)

Lees hier onze nieuwsbrief (Nederlands)

Soms, als je een woord veel keer achter elkaar zegt, kan het zomaar raar gaan klinken. Dat heb ik bij het woordje "zending".

Mensen zijn "in de zending," "willen de zending in," "hebben wel of niet iets met de zending," en "bidden of geven voor de zending."

Bij de TNT of Fedex begrijpen ze wel wat een zending is. Die doen daar niet moeilijk over. Dat is hun vak.

De wenkbrauwen van een TNT medewerker fronsen echter wanneer iemand meldt "een verlangen te hebben de zending in te willen gaan."

Zulke grote enveloppen hebben ze namelijk niet.

Ook krijg ik regelmatig een bericht dat "uw zending wordt gereedgemaakt." Dat gaat dan meestal over een boek.

Over dat boek wil ik het hebben.

Dat boek blijft voor, tijdens en na "de zending" hetzelfde boek. De zending verandert daar niets aan.

Toch, in ons begrip van zending wordt het boek plotseling een andere status toegekend terwijl het in wezen niet uit zou moeten maken. Een boek dat bij de drukker ligt, in de winkel ligt of verzonden wordt naar een exotisch oord; het zou geen gevolgen moeten hebben voor de boodschap van het boek.

"De status van uw zending is gewijzigd," is een boodschap die ik ook wel ontvang. Meestal ligt het dan in een sorteercentrum of er staat bij dat de chauffeur onderweg is.

Wat betekent 'de zending' in christelijke kringen? Het heeft met twee zaken te maken.

1. Het boek gaat naar een plek waar mensen niet of nauwelijks van het boek hebben gehoord, laat staan gelezen. Inherent hieraan is dat een groep mensen die het boek hebben gelezen dat omringen met gebed.
2. Het boek kan niet voor z'n eigen verzending betalen en heeft daar anderen voor nodig. Inherent hieraan is dat vaak dezelfde mensen die om het boek heen staan ook de verzendkosten voor hun rekening nemen.

Het overgrote deel van de zendingen wordt echter verstuurd aan hen die het boek allang hebben gelezen.

Slechts een klein percentage komt terecht in een omgeving waar men het boek niet kent terwijl men het er over het algemeen wel over eens is dat zendingen juist daarop gericht moeten zijn.

Ongeacht waar het boek van mijn leven zich bevindt, het gaat om de inhoud. Die wordt toch overal gelezen.

We zenden naar exotische oorden en omringen hen die zich laten verzenden met geestelijke en materiële zorg. Daarmee houden we echter een fenomeen in stand dat ertoe heeft geleid dat we minder oog lijken te hebben voor al die gelovigen die het boek van hun leven meenemen in de trein, auto of op de fiets, onderweg naar een plek waar zo weinigen mensen het boek ooit hebben gelezen. Die zendingen zijn net zo waardevol en daar zou vanaf de preekstoel of het podium veel meer aandacht moeten zijn. God zendt ons allemaal.

Ik bid vandaag voor hen die op al die plekken in de samenleving waar ze misschien de enige zijn, een brief van Christus zijn; gezonden door God.

Werkze!