31 juli 2008

Vandaag een slechte dag

Morgen een wat uigebreidere Blog. Vandaag was, productief gezien, een slechte dag. Migraine waar ik net van bij begin te komen.
Uit de reacties op mijn vorige Blog(vraag) blijkt wel dat de meeste Bloglezers voldoende realiteitszin hebben om te beseffen dat een wereld met allemaal keurige volgelingen van Jezus geen volmaaktde wereld op gaat leveren. Dat de wereld erop vooruit zal gaan, daar zijn we het wel over eens maar het wordt nog niet de wereld waar we van dromen.
Die oude, eigenzinnige ik zit ons danig in de weg.
Aanstaande zondag preek ik over die oude mens en ik worstel er best wel mee. Wat is het nu precies en waarom is dat "uitrekken van die oude mens" niet gewoon een kwestie van een keer doen en voila, de perfectie breekt aan.

29 juli 2008

Hoe zou de wereld er uitzien als...

Alle aardbewoners besluiten vandaagt om Jezus Christus te volgen. Hoe zou zo'n wereld er uitzien?

a) Dat gebeurt toch niet
b) Er breekt een tijd van volmaakte vrede en eenheid aan
c) Een beetje beter, maar niet veel
d) Voordat ik deze vraag beantwoord wil ik eerst weten wat he bedoeld met "Jezus Christus volgen"
e) .....

28 juli 2008

Plaatsen reserveren

Welke moeder wil niet het beste voor haar kinderen? Hoe kan je het een moeder kwalijk nemen als ze de beste tickets voor haar kinderen probeert te bemachtigen?
De vrouw van Zeb doet een dergelijke poging voor haar twee zoons. In een onderhoud met Jezus verzoekt ze Hem of het mogelijk zou zijn dat haar zonen links en recht van Hem mogen zitten in Zijn koninkrijk.
Jezus legt haar uit dat die beslissing niet aan Hem is maar aan de Vader.
De tien andere discipelen, die dit van dichtbij meemaken, nemen het de twee broers kwalijk dat ze het lef hebben om dit aan Jezus te vragen.
Ik kan me dat wel voorstellen; een beetje aanpappen met Jezus; je moeder er bij inschakelen en dan hopen dat je de beste plekjes krijgt.

In het koninkrijk van God werkt het gelukkig niet zoals het in de wereld functioneert. In de wereld speelt vriendjespolitiek een grote rol; wie ken ik en wie staat er bij wie in het krijt? Als jij aardig voor mij bent zit er voor jou ook wel wat in.

In het koninkrijk van God gaat het allemaal anders. Jezus zegt dat het waarmaken van de ambitie tot grootheid begint bij dienen; voorin de rij staan zij die zich hebben ingezet om anderen tot grootheid te brengen.

Dichtbij Jezus zijn begint bij dichtbij hen zijn die het niet verdienen. Hij gaf zelf het voorbeeld. Hij is "niet gekomen om Zich te laten dienen, maar om te dienen en zijn leven te geven als lofprijs voor velen" (Mat. 20:20-28).
Mijn moeder kan me hierbij niet helpen.

25 juli 2008

De paraplu (II)

Ik krijg wel eens reacties op mijn blogs maar nooit zoveel als gisteren. De meeste reacties komen via mail of Hyves. Voor mij het bewijs dat ik hier in iets ben gaan roeren wat menig hartje sneller doet kloppen. Voor sommigen een bevestiging en een amen, voor anderen roept het een reactie op in de geest van dat er ruimte voor dit soort geloofspraktijken moet zijn en dat je God toch alles mag vragen.
Tijdens de lunch met Ewout uit Delft (gaat op 12 Oktober trouwen) had ik het over de Blog en hij vertelde me dat in een recente Visie (blad van de EO) Henk Binnendijk schrijft over hoe hij de eerste jaren van zijn christen zijn God vooral zag als iemand die er voor Hem zou moeten zijn. Pas later leerde hij dat God wil dat wij er voor Hem zijn.

Hoe meer ik geloof dat God er voor mij is, of zou moeten zijn, hoe groter de teleurstelling als Hij ergens niet bleek of blijkt te zijn.
We hebben in onze evangelische wereld een eigenaardige theologie omtrent de wil en nabijheid van God ontwikkeld.

1. God is de baas
2. God wil het kwaad niet maar weet het wel te gebruiken (Hij "laat of staat het toe", zeggen we dan)
3. Ik zal nooit boven vermogen verzocht worden. (Die verzoekingen horen er dus bij en nemen toe naarmate mijn geloof groeit).

De laatste stelling (is een bijbelvers) doet sommigen concluderen dat, als je God echt serieus gaat nemen en radicaal gaat dienen, je er de klok op gelijk kunt zetten en de duivel wakker wordt om je het leven zuur te maken. Vindt je het gek dat de meeste christenen dan in een "zesjes" geloof blijven hangen. Niemand zit te wachten op een pakket verzwaarde verzoekingen als beloning voor geloofsactivering

Nu is regen niet zo heel erg. Iemand die voor droog weer bidt, zou dan onderaan de geloofsladder staan...
Groeit je geloof dan wordt het wat heftiger. Een klapband op de snelweg en je hebt geen reserveband bij je. Daar bovenop vindt het tijdens een autoloze nacht tussen Leeuwarden en Dokkum plaats.
Heb je het geloof na de klapband behouden en kon je vreugde des Heren vasthouden dan mag je door naar de volgende geloofstrede..

Nu wil ik de zaak ook niet simpelere voorstellen dan dat het is. Al eeuwenlang zijn hardwerkende studenten van het Woord bezig om een zuiver "theodicee" te ontwikkelen. Dit is een wetenschap die probeert om het kwaad en het lijden te 'verzoenen' met een alomtegenwoordig, almachtig en algoede God.
De vergelijking met een paraplu is dan ook meer een karikatuur dan een serieuze bijdragen aan de discussie.
Hoewel het mij wel van het hart moet dat de traditionele, reformatotische benadering (zie de vereenvoudigde weergave in de drie bovengenoemde punten) aanleiding geeft tot meer vragen dan dat het enigzins geruststelt.

24 juli 2008

God goedkoper dan een paraplu

Iemand bad dat het zou stoppen met regenen zodat de groep een leuke middag kon hebben. Die middag regende het niet: God is groot. Zie je wel dat Hij bestaat.
Martha vindt het heerlijk om door de regen te banjeren. Ik vind het verschrikkelijk. Van mij moet het altijd droog zijn. Martha bidt niet mee om droog weer. Ik ook niet (ook al heb ik het liever droog). Samen vinden we dat God goedkoper dan een paraplu wordt gemaakt: Hij is er om mijn wensen in te willigen zodat ik leuke dingen kan doen?!
De boer bidt om regen. Hij smeekt, pleit en is de wanhoop nabij. Maar het kan niet regenen die middag. Iemand anders was hem voor en bad om droogte en het geloof van de laatste heeft gewonnen.
Grote gebieden van Afrika liggen droog en jaar na jaar mislukken oogsten en lijden mensen honger. Andere delen van de wereld lopen onder. Mensen verdrinken, verliezen huis, haard en kinderen.
"Heer, laat de zon schijnen vandaag zodat ik en mijn vrienden een leuke middag kunnen hebben".

God vinden in de regen. In een mislukte oogst, in de aanzegging van de bank dat het allerlaatste krediet op is en er geen herkansing meer mogelijk is. God vinden in de immense tragedie van overstromingen.

O ja, ik heb toch wel een gebed: "Heer, laat het alsjeblieft regenen zodat de groep een beginnetje kan maken met U grootmaken als ze een keer hun zin niet krijgen".

Ik heb me zelf jarenlang schuldig gemaakt aan dit soort luxe gebeden die los staan van welk globaal, geestelijk, sociaal en economisch besef dan ook. Ik schaam me ervoor en heb er spijt van. Ik realiseer me ook dat ik vele jaren nodig heb gehad om zelf maar een beginnetje te maken met ietsje verder kijken dan mijn leven en mijn probleempjes. Dat het me niet echt veel deed als er weer een boer failliet ging door of teveel of te weinig water. Of dat er duizenden omkwamen bij een overstroming in Bangladesh. Ik lag echt niet op mijn knieƫn om te pleiten voor die boer en dat gezin. Verder dan "tjoh, wat erg zeg", kwam ik ook niet.

Kortom, ik gebruik of een paraplu, of ik laat me zeiknat regenen maar ik ga God niet lastigvallen met de vraag of Hij mijn persoonlijke paraplu wil zijn. Als ik dat zou doen is mijn wereld veel te klein. Zo klein dat alleen ik er in pas.

22 juli 2008

Wat dies meer zij

Gisteren een heel erg lege dag. Gek dat je je helemaal leeg en down kunt voelen. Hoe komt dat toch? Niets willen doen, gevoelens van ernstig tekortschieten en verslagenheid. Een verloren dag. De regen hielp ook niet, Het was buiten ook om depressief van te worden.
Het is misscien ook een reactie na een prestatie. Ik heb mijn huiswerk af, heb het "geproofread" en ga vandaag de vele kleine spellings-, grammatica en stijlfouten corrigeren. Dan kan het morgen op de post.
M.a.w. ik hoef even niets. Je zou dan zeggen dat dat heel erg fijn is. Het probleem is dat ik even helemaal niets wil.

Ik ben een boek van de bisschop van Durham, N.T. Wright, aan het lezen: "Surprised by Hope". Ik heb nog enkele titels van zijn hand liggen: "Paul, a Fresh Perspective" en "What St. Paul Really Said". Het zijn zeer stimulerende studies en verkenningen. Het eerste boek gaat over de vraag hoe het kan dat het Christendom zich in eerste instantie zo razendsnel over de wereld verspreidde. Ik kom daarin dingen tegen die ik al jaren roep en hier bevestigd zie. Als christenen hebben we als symbool voor ons geloof het kruis gekozen (dat kun je relatief makkelijk uit en afbeelden). Als executiemiddel was het kruis niet uniek en de dood die Jezus stierf was ook niet uniek (er stierven en sterven overal mensen onschuldig en als gevolg van zware mishandeling en martelingen). Dat op zich is al afgrijselijk genoeg. Het wereldschokkende nieuws was niet het kruis, maar de opstanding. De letterlijke, lichamelijke opstanding van Jezus.

Door Zijn kruisiging en dood heeft Jezus het weer goed gemaakt tussen God en ons zodat we hier en nu in een levende relatie met God kunnen leven. De opstanding echter geeft ons een eeuwige hoop. Er zal een letterlijke, lichamelijke opstanding van alle doden plaatsvinden. Dat is de revolutie die we wereld verandert en ook vandaag mensen hoop geeft. Hoeveel christenen geloven er nog in die letterlijke opstanding? Ik denk dat velen het als symbool zien maar niet perse als een letterlijk gebeuren.

Samen met het boek "Heaven" van Randy Alcorn is dit tot nu toe het beste boek (en studie) dat ik ken over de hemel en de toekomst. Aan te raden voor iedereen die niet meteen in een stuip schiet als iemand de in de evangelische en zoeklichtkringen bedelingenleer met daarbij horende 'opname van de gemeeente' en wat dies meer zij.

20 juli 2008

Nattigheid


Man, wat waren we nat vanmorgen. Door en door. Tot op het bot. Wat kan het regenen! En we hoefden niet eens zo heel ver te lopen. Na het ontbijt is het droog gebleven en konden martha en ik nog een kleine drie uur over het eiland banjeren voordat we de boot namen naar het vasteland.
Nu zijn we weer thuis en alles is weer 'normaal'. Ellen gaf gisteren een feestje en is met een aantal gewoon maar doorgegaan. Tja, als het gezellig is sla je toch een nachtje over... Tot aan onze thuiskomst is ze met wat vrienden beziggeweest om de boel weer op te ruimen en schoon te maken.
De bijeenkomst met de jongeren is goed verlopen. Er zitter er die elk woord opzuigen en meer willen en er zitten erbij die niet kunnen wachten tot het over is en men weer normale dingen kan doen. Voor een aantal jongens betekent dat dat je laat zien wat een geweldige onderbroek je nu weer aanhebt. Lijkt helemaal in te zijn. Je jeasn draag je zo laag dat vooral de design onderbroek te zien is. Ik ga het ook eens proberen. Het lijkt me namelijk dat je de trend nog wat verder door kunt onwikkelen: een ultrahoge HEMA boxer waarvan je dan het gedeelte dat boven je jeans uitkomt daar omheen vouwt.

Hoe dan ook, God leeft en Hij spreekt. Ook vandaag nog. Sommige jongeren waren diep geraakt en besloten de heerschappij van hun leven aan Hem over te geven. Met veel jongeren konden we bidden over zaken die hen bezighouden.

19 juli 2008

Schiermonnikoog

Inmiddels zijn Martha en ik al een paar uur op Schiermonnikoog, alwaar ik vanavond een groep van 72 tieners toespreek. Brave, schattige, nurkse, dwarsliggende, zoekende, worstelende en wat je nog meer kunt bedenken tieners. Wat een uitdaging. Voor sommigen is het evangelie heel echt en verandert hun levens. Voor anderen, hoewel met dezelfde waarheid grootgebracht, ligt het anders en worstelen ze met veel vragen, met God en zichzelf. Hoe breng ik de boodschap op zo'n manier dat ze er echt iets mee kunnen. Ik wil ze niet met allerlei slap jargon opzadelen maar het de waarheid zelf: Jezus Christus. Dus: een uitdaging. Ik ben blij dat er menseb zijn die bidden.
Vannacht slapen we hier en gaan in de loop van morgen weer op huis aan.
Net nog even met Martijn gebeld die vertelde dat zijn Macbook en zijn digitale camera uit zijn kamer zijn gestolen. Dat is best zuur temeer daar de laptop nog niet helemaal was afbetaald.

18 juli 2008

Met welke ogen kijk je

Als je er dan aan het eind van de dag achter komt dat de stukadoor, die het laatst aanschoof, het eerst krijgt uitbetaald en je ziet dat het uitbetaalde bedrag net zo groot is als het aan jou toegezegde bedrag gebeurt er volgens mij dit:
1) Ik denk "zohoo, als hij hetzelfde bedrag krijgt als dat aan mij is beloofd, zal ik vast wel meer krijgen want ik heb langer gewerkt". In stilte reken ik uit wat ik denk te zullen krijgen.

Nu is het mij beurt om de betaling in ontvangst te nemen en ik zie dat ik precies dat bedrag krijg wat we eerder hadden afgesproken.
2) Ik ben teleurgesteld, verrast, verward en word een beetje boos. Op wie? Op stukadoor 2? Op de baas? Op de baas natuurlijk! Die stukadoor heeft gewoon mazzel maar die baas die deugt niet.

En daar hoef je niet eens Nederlander voor te zijn. In Matteus 20 gebruikt Jezus dit verhaal om te laten zien dat Hij vanuit Zijn goedheid mensen een kans geeft die niemand anders hen zou geven ("waarom staat gij hier de hele dag werkloos? Zij zeiden tot hem: Omdat niemand ons gehuurd heeft", Mat. 20:7). Met andere woorden, het waren ook nog eens de stukadoren die onderaan de pikorde hingen. Die werkers dus die door anderen met meer talenten, energie en grotere monden worden weggedrukt.

Het is dus een verhaal over de goedheid van God en niet over de menselijke beoordelingen van wie wat toekomt.

Het doet me onbewust denken aan het verhaal van de verloren zoon. De oudste heeft z'n hele leven lang z'n best gedaan om oudste zoon te zijn en het gezin bij elkaar te houden terwijl de jongste er een puinhoop van maakt. Toch kan de jongste zoon, na zijn inkeer en terugkeer, rekenen op precies dezelfde behandeling, voorrechtenen en privileges als de oudste zoon.

De de een begint zijn reis met God op relatief jonge leeftijd en probeert zo goed en kwaad als dat gaat een gedisciplineerd leven te leiden, te strijden tegen z'n hartstochten en het sterven aan zichzelf terwijl een ander op z'n sterfbed tot inkeer komt en besluit om zijn vertrouwen op Jezus te stellen.
Vanuit Zijn goedheid kan en wil God niet anders dan deze laatste hetzelfde te geven als de eerste. De misdadiger die tegelijk met Jezus gekruisigd werd is daar een mooi voorbeeld van.

15 juli 2008

Twee stukadoren

Stel je voor dat ik een stukadoor vraag om een klus voor me te klaren. Hij gaat akkoord om voor 150 euro tien uur werk te verrichten. Tegen het eind van de dag zie ik dat hij het niet redt in tien uur en ik vind nog een stukadoor die ik ook 150 euro bied om samen met stukadoor 1 de laatste hand aan de klus te leggen. Als de klus geklaard is betaal ik eerst stukadoor 2 150 euro (75 per uur) en daarna betaal ik stukadoor 1 zijn 150 euro (15 euro per uur). Hoe reageert een rechtgeaarde Hollander op zo'n casus? Is dit terecht of wordt hier een van de stukadoren onrecht aangedaan? Wat vindt u, bloglezer, hiervan. Wat is uw oordeel?

14 juli 2008

Gat in auto

Vandaag wat op de bank gehangen terwijl mijn oog verder herstelde. In de loop van de dag kwam er weer wat actie in m'n lijf en ben ik verder gegaan met het afwerken van een gaatje in mijn auto (ergens in de wielkast waar de waterafvoer al jaren verstopt zat). Ik heb gemerkt dat het de genezing van een oog niet ten goede komt als je gaat schuren en polijsten. Maar goed, het gat is dicht. Morgen gronden en evrvolgens met een dikke laag bitumentectyl dichttsjetten. Laat dan het water maar komen.
Verder niets spannends te melden. Martijn kwam thuis met een andere coupe. Ziehier:


13 juli 2008

Slapen, hangen en niksdoen

Zo zagen de afgelopen 24 uur eruit. Gisterenavond (zaterdag) om 19.00 is mijn linkeroog opnieuw gelaserd. Thuisgkomen gauw naar bed en verder de hele dag hangen, slapen en vooral zoveel mogelijk het oog dichthouden en ebvroren washandjes op het ook leggen. Nu, zo'n twee uur geleden, begon ik uit het dal omhoog te klimmen en kan ik m'n oog alweer openhouden.
Hieronder een foto van de nasleep. De ergste zwelling is al over!

11 juli 2008

Gespleten hoofd

Ja, vandaag weer zo'n dag; een knoepert van een hoofdpijn. Paracod helpt me door de dag heen maar veel productie maak ik niet. Vanmorgen met twee vrienden bijgepraat en van gedachten gewisseld over kerk, leven, werk en streven. Dat gaat op zo'n hoofdpijndag. Wel even inspannen om de ogen open te houden. Heb mijn deadline voor het huiswerk met een week verlengd. Wat ben ik weer aardig voor mezelf! Nu moet obver een week per koerier naar India. Dat is niet goedkoop!

Bovendien zal ik enigzins gehandicapt door de volgende week heen moeten omdat morgen mijn linkeroog gelaserd wordt. De vorige keer is er te weinig oog weggebrandt en dat wordt morgen gecorrigeerd. Kan ik gelukkig met een oog nog andere dingen doen. Vorige keer duurde het twee weken voordat ik weer kon lezen!

10 juli 2008

Onze jongste mag stemmen

Ja, vandaag, 10 juli, veiren de verjaardag van onze jongste dochter Ellen. Achttien jaar. En wat zijn die jaren omgevlogen. Hier dan het officiƫle statieportret, vandaag om 15.00 gemaakt in de achtertuin.



Voorts vooral bezig geweest met het "reviewen" van een stapel boeken voor mijn studie en op zoek gegaan naar boeken die ik wil aanschaffen, lezen en bestuderen. De buit van vandaag:

N.T. Wright: Surprised by Hope
N.T. Wright: What Saint Paul Really Said
N.T. Wright:
Paul in Fresh Perspective
John Piper: Justification by the Complete Life Lived: Response to N. T. Wright (John Piper schiet meestal in een stuip als er iemand iets oncalvinistische beweerd).
Philip Yancey: Rumours of Another World: What on Earth Are We Missing? (een van z'n beste boeken, nu in hardback om te houden!)
Frank Geabelein: The Expositor's Bible Commentary, Romans-Galatians, Volume 10
Frank Geabelein: The Expositor's Bible Commentary, Ephesians - Philemon, Volume 11
Frank Geabelein: The Expositor's Bible Commentary, Introductory Articles, Volume 1
John Nolland: The Gospel of Matthew, The New International Greek Testament series


Een van mijn dromen is om ooit te verhuizen naar een huis waarvan een van de kamers zo'n 60 tot 100 vierkante meter bedraagt. dat wordt de bibliotheek. Drie muren van vloer tot plafond met boeken. Een muur met een groot raam en uitzicht over iets moois. In het midden een grote tafel waaraan mensen zitten te studeren, met elkaar van gedachten wisselen enz. De meeste boeken zitten nu in dozen en ik zie uit naar de dag dat ze allemaal weer overzichtelijk gerangschikt in mooie bokenkasten staan en vooral gebruikt worden.

09 juli 2008

Bewogen kaas

Las het boekje `Who Moved My Cheese` van Spencer Johnson. Je leest het in een half uurtje uit. Het is een verhaal over hoe mensen in het algemeen met verandering omgaan. Twee muizen en twee kleine mensen komen er op een dag achter dat hun voorraad kaas is uitgeput. Twee gaan op zoek naar een nieuwe voorraad kaas en twee blijven steeds terugkomen naar het oude pakhuis hopende dat de kaas terugkomt, verontwaardigd en boos dat iemand de kaas heeft weggehaald!
De boodschap is eenvoudig. Als de kaas op is: wegwezen. Er is altijd ergens anders kaas te vinden. Toch hebben velen daar juist moeite mee en in veel levens is de kaas al heel lang op maar men blijft zitten waar men zit. Het onzekere onbekende is een groter risico dan het zekere en bekende.
Moraal: zorg dat je daar bent waar de kaas is.

(klik op de afbeelding om te vergroten)

07 juli 2008

All systems back online

Het heeft even geduurd maar ik geloof dat all system weer 'normaal' functioneren. Die rare bacterie heeft me toch twee weken gehinderd.
Vandaag weer energie. Ik wilde weer fitnessen, m'n mails afwerken, naar vlotte muziek luisteren (in plaats van al de Vocal Works van J.S. Bach, ik was bij cedee 15 van de 37, is het nu Gino Vanelli met 'powerfull people').

Multi Tasken gaat ook weer. Een reflectie schrijven op de 400 pagina's A4 formaat tellende Christian Doctrine van Millard J. Erickson terwijl Vanelli's vier kwarten, zes achtsten en elf zestienden voorbijrazen; no problemo!
Nog vijf dagen tot de deadline waarop ik m'n huiswerk voor m'n studie per koerier naar India stuur. Moet lukken.

06 juli 2008

Na de bevalling

Ja, het zit erop. De preek is afgeleverd en uiteindelijk had ik zoveel stof en inspiratie dat ik voldoende materiaal heb voor de preken op 3 en 10 augustus. Niet dat ik het allemaal al heb uitgewerkt. Dat moet ik nog doen maar in ieder geval weet ik waarover ik zal spreken. De preek van vandaag kan hier worden nagelezen en beluisterd.

De grootste uitdaging is om de vertaalslag te maken naar het alledaagse leven. Het is zo gemakkelijk om in abstracte begrippen en beelden te blijven steken. Ik vind het altijd het moeilijkste deel van de voorbereiding: wat betekent dit concreet voor mijn leven? Wat kan ik er morgen op het werk mee? Er zijn genoeg hulpmiddel om op een rijtje te zetten wat er staat, wat betekent dit woord, deze zin en noem maar op. Theologische hoogvliegerij helpt de mens niet wezenlijk in zijn of haar dagelijkse leven. Als een preek zich hiertoe beperkt dan heb je saaiheid in het kwadraat, met name als het per monoloog wordt afgeleverd.

Vanmiddag met Ruben en Samanta naar het Zuiderpark geweest. daar zou een cultureel evenment aan de gang zijn. Bleek een soort van muziekfestival te zijn waar muziek werd gemaakt dioe niet geheel de smaak van de familie is. Daarnaast damptte het veld van de marihuana en hasj walmen (hetgeen overigens best wel lekker ruikt). Martha en ik hadden het al gauw gezien en keerden huiswaarts.

03 juli 2008

Picknick in de huiskamer

Gisteren 26 jaar getrouwd en omdat de weersverwachtingen een tropische dag hadden voorspeld had ik Martha voorgesteld om naar het strand te gaan en te picknicken. Toen we uiteindelijk zover waren dat we zouden vertrekken, begon het te regenen. Uiteindelijk hebben we samen in de huiskamer gepicknickt.

Ik ben eruit! Zondag ga ik spreken over Leven uit de Geest (veranderen van binnenuit). Het wordt waarschijnlijk weer een monoloog maar ik ga mijn best doen om er interactieve elementen in aan te brengen.

Hoe zou het toch komen dat we in onze kerken het monoloog model hebben verheven tot de meest gebruikte communicatievorm. Hoe droeg Jezus informatie over? Hoe deed Paulus dat? Hoe leerde men vroeger? Hadden ze effectievere modellen of was het ook zoiets van "God zegene de greep"?
Het zal, gezien de setting waarin men bijeenkwam, een veel interactiever model zijn geweest. De eerste gelovigen kwamen in huizen bij elkaar waardoor de aantallen veel kleiner waren en interactie natuurlijker en vanzelfsprekender verliep.
Dat pleit voor het opdelen van grotere groepen in kringen. Het gevaar is dan nog wel dat men in die kringen het monoloogmodel kopieert en het samen leren nog niet optimaal gebeurd.
Maar goed, dan ga ik bij voorbaat al uit van de aanname dat het leren 1) interactief was en 2) dat kleine groepen een effectiever model zijn in communicatie.

Het is natuurlijk ook heel goed mogelijk dat er in die huizen wel degelijk sprake was van een leraar die volgens het monoloogmodel de nieuwe discipelen leerde en hoopte dat de informatie bleef hangen of, nog beter, werd geinternaliseerd. In de eerste fase van geloofsontwikkeling zal dat ook nodig zijn maar naarmate iemand groeit in inzicht mag toch worden verwacht dat de discipelen input geeft en actief bijdraagt aan het leerproces.

Stelling 2: Het monloogmodel houdt mensen afhankelijk van de inzichten en interpretaties van de leraar en is geen stimulans om zelf te lezen en te studeren.

02 juli 2008

All systems down en monologen

Nadat ik mijn blog gisteren schreef begon ik langzaam te begrijpen wat er aan de hand was. Ergens diep vanuit mijn nek werkte zich een ouderwetse migraine naar omhoog. Ik had dat niet zo in de gaten maar toen ik later op de ochtend naar Amstelveen reed voor een afspraak met mijn oogarts begon het te dagen. In Amstelveen aangekomen en zonder pijnstillers voor handen "to nip it in the butt" kon de hoofdpijn zich verder ontwikkelen. Na twee en en half uur inde wachtkamer te hebben doorgebracht en vervolgens aan te sluiten in de file naar Rotterdam, was ik rond 16.00 wel afgeserveerd.
Vandaag schijnt echter de zon weer en met dank aan hen die reageerden op mijn blog, schuine streep, dilemma kan ik er weer tegenaan.


DE MONOLOOG

Na mijn mijmeringen aangaande "worship" is het tijd voor wat zelfkritiek. Het is een nog groter wonder dat men, na een half tot een heel uur te hebben gezongen, zich gedwee tot zitten en luisteren laat manen om vervolgens naar een monoloog van 20 tot wel meer dan 60 minuten te luisteren waarbij de orator antwoord geeft op een echte of vermeende vraag (maar ook wel geen antwoord geeft op geen vraag en dus gewoon praat). Christenen zijn wat dit betreft een redelijk uitontwikkeld en geconditioneerd volk. De 'preek' waait in de verdere loop van de dag bij de meesten weg. "Ik weet niet meer waar het over ging maar weet wel dat het me aansprak", is een regelmatig gehoorde poging tot compliment. Een andere is "de Heer gebruikt alles".
Het kan anders en volgens mij moet het anders. De komende tijd wil ik hier wat verder op ingaan. Reacties zijn van harte welkom.

Mijn eerste statement: "tenzij de spreker een uitmuntend verhalenverteller is, is de 'monologe' preek de minst effectieve methode van kennisoverdracht".

01 juli 2008

Staren

Lichtjes voorover gebogen zit in aan mijn buro en staar naar een leeg scherm en een lege bladzijde in mijn notebook. Waar spreek ik aanstaande zondag over? Ik heb geen idee. Inspiratieloos blader ik door de archieven; misschien iets uit de oude doos? Alles wat ik in dat archief tegenkom ziet er al net zo inspiratieloos uit als dat ik me momenteel voel.
Bladeren door de Bijbel; misschien dat dat helpt en stuit ik opeens op een 'leuk' stukje. Kun je lachen.
Ook dit levert niets op behalve dat ik besluit dat het allemaal even belangrijk is.
Niets licht op.
Misschien stil zijn en mijn handen open houden als uiting van afhankelijkheid?
Niets..

Na anderhalf uur klik ik op het kruisje in de rechterbovenhoek van mijn scherm, sla ik mijn lege notebook dicht en stuur een mail naar Leontien, die zondag de zangdienst doet en deel mijn dilemma met haar. Dapper spreek ik uit dat ik verwacht er morgenavond uit te zijn.
Tot morgen.