Gisteren een heel erg lege dag. Gek dat je je helemaal leeg en down kunt voelen. Hoe komt dat toch? Niets willen doen, gevoelens van ernstig tekortschieten en verslagenheid. Een verloren dag. De regen hielp ook niet, Het was buiten ook om depressief van te worden.
Het is misscien ook een reactie na een prestatie. Ik heb mijn huiswerk af, heb het "geproofread" en ga vandaag de vele kleine spellings-, grammatica en stijlfouten corrigeren. Dan kan het morgen op de post.
M.a.w. ik hoef even niets. Je zou dan zeggen dat dat heel erg fijn is. Het probleem is dat ik even helemaal niets wil.
Ik ben een boek van de bisschop van Durham, N.T. Wright, aan het lezen: "Surprised by Hope". Ik heb nog enkele titels van zijn hand liggen: "Paul, a Fresh Perspective" en "What St. Paul Really Said". Het zijn zeer stimulerende studies en verkenningen. Het eerste boek gaat over de vraag hoe het kan dat het Christendom zich in eerste instantie zo razendsnel over de wereld verspreidde. Ik kom daarin dingen tegen die ik al jaren roep en hier bevestigd zie. Als christenen hebben we als symbool voor ons geloof het kruis gekozen (dat kun je relatief makkelijk uit en afbeelden). Als executiemiddel was het kruis niet uniek en de dood die Jezus stierf was ook niet uniek (er stierven en sterven overal mensen onschuldig en als gevolg van zware mishandeling en martelingen). Dat op zich is al afgrijselijk genoeg. Het wereldschokkende nieuws was niet het kruis, maar de opstanding. De letterlijke, lichamelijke opstanding van Jezus.
Door Zijn kruisiging en dood heeft Jezus het weer goed gemaakt tussen God en ons zodat we hier en nu in een levende relatie met God kunnen leven. De opstanding echter geeft ons een eeuwige hoop. Er zal een letterlijke, lichamelijke opstanding van alle doden plaatsvinden. Dat is de revolutie die we wereld verandert en ook vandaag mensen hoop geeft. Hoeveel christenen geloven er nog in die letterlijke opstanding? Ik denk dat velen het als symbool zien maar niet perse als een letterlijk gebeuren.
Samen met het boek "Heaven" van Randy Alcorn is dit tot nu toe het beste boek (en studie) dat ik ken over de hemel en de toekomst. Aan te raden voor iedereen die niet meteen in een stuip schiet als iemand de in de evangelische en zoeklichtkringen bedelingenleer met daarbij horende 'opname van de gemeeente' en wat dies meer zij.
Het is misscien ook een reactie na een prestatie. Ik heb mijn huiswerk af, heb het "geproofread" en ga vandaag de vele kleine spellings-, grammatica en stijlfouten corrigeren. Dan kan het morgen op de post.
M.a.w. ik hoef even niets. Je zou dan zeggen dat dat heel erg fijn is. Het probleem is dat ik even helemaal niets wil.
Ik ben een boek van de bisschop van Durham, N.T. Wright, aan het lezen: "Surprised by Hope". Ik heb nog enkele titels van zijn hand liggen: "Paul, a Fresh Perspective" en "What St. Paul Really Said". Het zijn zeer stimulerende studies en verkenningen. Het eerste boek gaat over de vraag hoe het kan dat het Christendom zich in eerste instantie zo razendsnel over de wereld verspreidde. Ik kom daarin dingen tegen die ik al jaren roep en hier bevestigd zie. Als christenen hebben we als symbool voor ons geloof het kruis gekozen (dat kun je relatief makkelijk uit en afbeelden). Als executiemiddel was het kruis niet uniek en de dood die Jezus stierf was ook niet uniek (er stierven en sterven overal mensen onschuldig en als gevolg van zware mishandeling en martelingen). Dat op zich is al afgrijselijk genoeg. Het wereldschokkende nieuws was niet het kruis, maar de opstanding. De letterlijke, lichamelijke opstanding van Jezus.Door Zijn kruisiging en dood heeft Jezus het weer goed gemaakt tussen God en ons zodat we hier en nu in een levende relatie met God kunnen leven. De opstanding echter geeft ons een eeuwige hoop. Er zal een letterlijke, lichamelijke opstanding van alle doden plaatsvinden. Dat is de revolutie die we wereld verandert en ook vandaag mensen hoop geeft. Hoeveel christenen geloven er nog in die letterlijke opstanding? Ik denk dat velen het als symbool zien maar niet perse als een letterlijk gebeuren.
Samen met het boek "Heaven" van Randy Alcorn is dit tot nu toe het beste boek (en studie) dat ik ken over de hemel en de toekomst. Aan te raden voor iedereen die niet meteen in een stuip schiet als iemand de in de evangelische en zoeklichtkringen bedelingenleer met daarbij horende 'opname van de gemeeente' en wat dies meer zij.
Ik heb al vaak gedacht: waarom hebben wij een leeg kruisje en vinden we het zo gek dat de RK een kruisje mèt Jezus hebben, (aan een ketting of aan de muur...) Tuurlijk was het kruis leeg, de soldaten hebben Jezus erafgehaald, tuurlijk mogen wij geen gesneden beeltenis maken van Gods zoon, maar als symbool? Een leeg graf, dat zouden we moeten promoten! Jezus is opgestaan! Geen dode Jezus aan het kruis, geen leeg kruis (moordwapen), maar het lege graf... Misschien een gat in de markt ;-)
BeantwoordenVerwijderengroetjes, Reinie
hallo Jan,
BeantwoordenVerwijderenIk ben wel benieuwd naar jouw idee (en van deze schrijver) waarom in eerste instantie het christendom zich zo verspeidde; zou je dat uit kunnen vertellen (0f vertel je dat al in het gedeelte erna..)??
gr. Susan.