De paraplu (II)

Ik krijg wel eens reacties op mijn blogs maar nooit zoveel als gisteren. De meeste reacties komen via mail of Hyves. Voor mij het bewijs dat ik hier in iets ben gaan roeren wat menig hartje sneller doet kloppen. Voor sommigen een bevestiging en een amen, voor anderen roept het een reactie op in de geest van dat er ruimte voor dit soort geloofspraktijken moet zijn en dat je God toch alles mag vragen.
Tijdens de lunch met Ewout uit Delft (gaat op 12 Oktober trouwen) had ik het over de Blog en hij vertelde me dat in een recente Visie (blad van de EO) Henk Binnendijk schrijft over hoe hij de eerste jaren van zijn christen zijn God vooral zag als iemand die er voor Hem zou moeten zijn. Pas later leerde hij dat God wil dat wij er voor Hem zijn.

Hoe meer ik geloof dat God er voor mij is, of zou moeten zijn, hoe groter de teleurstelling als Hij ergens niet bleek of blijkt te zijn.
We hebben in onze evangelische wereld een eigenaardige theologie omtrent de wil en nabijheid van God ontwikkeld.

1. God is de baas
2. God wil het kwaad niet maar weet het wel te gebruiken (Hij "laat of staat het toe", zeggen we dan)
3. Ik zal nooit boven vermogen verzocht worden. (Die verzoekingen horen er dus bij en nemen toe naarmate mijn geloof groeit).

De laatste stelling (is een bijbelvers) doet sommigen concluderen dat, als je God echt serieus gaat nemen en radicaal gaat dienen, je er de klok op gelijk kunt zetten en de duivel wakker wordt om je het leven zuur te maken. Vindt je het gek dat de meeste christenen dan in een "zesjes" geloof blijven hangen. Niemand zit te wachten op een pakket verzwaarde verzoekingen als beloning voor geloofsactivering

Nu is regen niet zo heel erg. Iemand die voor droog weer bidt, zou dan onderaan de geloofsladder staan...
Groeit je geloof dan wordt het wat heftiger. Een klapband op de snelweg en je hebt geen reserveband bij je. Daar bovenop vindt het tijdens een autoloze nacht tussen Leeuwarden en Dokkum plaats.
Heb je het geloof na de klapband behouden en kon je vreugde des Heren vasthouden dan mag je door naar de volgende geloofstrede..

Nu wil ik de zaak ook niet simpelere voorstellen dan dat het is. Al eeuwenlang zijn hardwerkende studenten van het Woord bezig om een zuiver "theodicee" te ontwikkelen. Dit is een wetenschap die probeert om het kwaad en het lijden te 'verzoenen' met een alomtegenwoordig, almachtig en algoede God.
De vergelijking met een paraplu is dan ook meer een karikatuur dan een serieuze bijdragen aan de discussie.
Hoewel het mij wel van het hart moet dat de traditionele, reformatotische benadering (zie de vereenvoudigde weergave in de drie bovengenoemde punten) aanleiding geeft tot meer vragen dan dat het enigzins geruststelt.