Tien uur vliegen, vier uur rijden, een halve nacht naar het plafond staren, met een dik hoofd wakker worden; we zijn weer ergens anders dan thuis. De rest van het team is er ook dus konden we ons aan het strand, op tien meter afstand van het
guesthouse Juniper Tree voorbereiden op wat komen gaat. Overmorgen begint de
mentoring clinic en ik geloof dat we er klaar voor zijn. Ook al hebben we al een behoorlijk aantal clinics verzorgd, iedere keer is het opnieuw afstemmen omdat de groep steeds weer heel anders is. Dit keer hebben we slechts een handjevol westerlingen en dat heeft meteen gevolgen voor de groepsdynamiek en leerstijl.
Vandaag m'n camera maar weer eens meegenomen. Daar heb ik niet altijd zin in want je moet er echt de tijd voor nemen. Het levert dan wel weer leuke plaatjes op.
Nu gauw naar bed: M'n hoofd, m'n keel, m'n alles doet zeer. Ik wil niet naar plafond staren, ik wil gewoon slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten