23 januari 2011

Niemand ziet het

Het "Onze Vader" blijft fascineren. Wat het zo fascinerend maakt is de context waarin het geschreven is. In Matteus 5, 6 en 7 vinden we de regeringsverklaring van de koning van het Koninkrijk der Hemelen. Het "Onze Vader" maakt deel uit van dit grotere verhaal en krijgt diepere betekenis als we het binnen de kaders van Jezus' verklaring lezen. Je zou kunnen zeggen dat het "Onze Vader" een korte samenvatting is van waar Jezus voor staat. Het was in die tijd gewoon dat geestelijke leraren hun discipelen een korte samenvatting van hun leer gaven in de vorm van een gebed. In een van de evangelieen vinden we het Onze vader als Jezus antwoord op de vraag van zijn disciepelen "Heer, leer ons bidden" (Lucas 11). Met andere woorden, ze vroegen hem om de samenvatting die zijn leer kenmerkte en het handelsmerk van zijn discipelen zou moeten zijn; dat waaraan de omgeving zou moeten merken en zien dat ze bij Rabbi Jezus hoorden. De vraag van de discipelen heeft dan ook minder te maken met de vaak gehoorde verklaring dat ze echt niet wisten hoe ze moesten bidden (dat wisten ze echt wel) of dat ze het zat waren om met hun verstand te bidden en dat ze Jezus hiermee indirect vragen of hij hen wilde leren hoe ze met hun hart moesten bidden. Deze 'vergeestelijking' kan ons makkelijk op een dwaalspoor leiden. Matteus 5, 6 en 7 zijn namelijk uitermate practisch en beantwoord voor een belanmgrijk deel de vraag hoe we ons leven behoren te leiden, met name in relatie tot God en tot elkaar. Het gaat over staatsinrichting en het accent ligt op de uitvoering daarvan met de juiste motieven. Die motieven krijgen van Jezus behoorlijk de aandacht omdat, onder andere gebed en het geven van giften een nogal showachtig karakter had gekregen waar met name de invloedrijken schuldig aan waren. Ze lieten hun komst vooruitbazuinen zodat op het dorpsplein zoveel mogelijk publiek getuige kon zijn van het uitdelen van repen Zwitsere chocola. Een item in het journaal was vervolgens de slagroom op de goede daad. Zelfingenomen en zeer tevreden trok de weldoener vervolgens huiswaarts. "Niet zo," zegt Jezus.
Geven vanuit het verborgene en bidden in eenzaamheid en stilte; als iemand dat van harte kan doen, begint het koninkrijk te dagen. En dat is mooi en mogelijk. Grote harten groeien in de stilte.
Over een kwartier ga ik naar Eindhoven om hierover te praten. Wat een voorrecht! Ik heb er zin in.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten