Een kwastje verf voldoet niet

Vanmorgen in Lemmer gepreekt. Het orgel is weg, de preekstoel gesloopt, de muren gewhitewashed en de steunbalken in stemmig grijs geverfd. veder veel hetzelfde, de zaal vult van achter naar voren op, de jongeren zitten nog steeds rechtsachter en het kruis hangt nog op dezelfde plaats. "Glorie, glorie, Halleluja" stond gewoon op het programma. Deze confrontatie op het snijvlak van heden en verleden deed me opnieuw realiseren hoe geweldig moeilijk het (voor mij) is om diep van binnen te veranderen. Het exterieur gaat met de tijd mee; het interieur is moeilijker aan te pakken.

Zometeen naar Nieuwkoop. Een jeugddienst in de Hervormde Kerk. Een 190 jaar oud gebouw dat de tand des tijds fier doorstaat. De paradox van onze geschiedenis is hier te vinden. De fundering van deze "nieuwe" kerk bevat 48.000 stenen van de vroegere, van oorsprong katholieke, kerk. Er zou geen protestantisme zijn zonder katholicisme en zonder protestantisme geen evangelicalisme. Ondanks de vaak enorme verschillen willen we samen maar een ding en dat is Jezus begrijpen, volgen en proclameren.Aan die inhoud kan en mag niets veranderen. Wat ik wil zeggen dat een kwastje verf, waar vaak een ware kerkstrijd aan vooraf gaat, heel erg betrekkelijk is. Waar ik me op wil richten is de verandering van het hart en daar is meer voor nodig dan een kwast.