De Sturker

Stugge Urkers te zien op tevee. Een briljante documentaire "Tussen Storm en Stilte," over het Urker Mannenkoor Hallelujah, uitgezonden door de VPRO. Ik ben niet zo korig maar houd wel van een goed verhaal. Dit is zo'n verhaal. Het zingen opent de deur naar de harten van deze schijnbaar stugge mannen die naar buiten toe gesloten en ontoegankelijk lijken te zijn.

Iemand die zijn of haar verhaal vertelt komt wat dichter naar je toe en je kunt weinig anders voelen dan bewogenheid en iets van verbondenheid.

Opgroeiend in een omgeving waarin je niet over je geloof praat, visserij, zware shag en gouden oorbellen(*) cultuurgoed zijn, is het bijzonder om te zien dat zo'n koor een plaats creëert waar het geaccepteerd is om over de diepere dingen van het leven te zingen, en zelfs een beetje te praten (en een traantje te laten). Blijken de Sturkers toch ook gewone mensen te zijn.

Een aanrader om te bekijken!

Eigenlijk zijn we allemaal Sturkers. Het ontbreekt zovelen aan een intieme plaats waar ze over gevoelens, verdriet en vreugde kunnen praten. Iemand die zich verliest in werk, hobby, geld of goed heeft die plaats ook niet gevonden. Je bent rijk als je die plek wel hebt; waar je kunt praten over dat wat je werkelijk beweegt en bezighoudt.

(*) Een eeuwenoude Urker traditie was dat de Urker vissers gouden oorringen droegen.Het doel hiervan was een soort uitvaart-verzekering voor de visserman. Wanneer een verdronken visserman aanspoelde, kon van de opbrengst van de gouden oorbel(len) een uitvaart en grafsteen betaald worden. Soms kon ook aan de hand van

eventuele tatoeages de identiteit van het slachtoffer vastgesteld worden.