De trots van de kinderen zijn hun ouders. Althans, dat wordt beweerd in Spreuken 17:6. Niet iedereen zal met trots over hun ouders spreken. Voor mijn moeder gaat dit echter zeker op. Vandaag zou ze 78 jaar zijn geworden. Ik mis haar nog vaak. Een ouder waar je trots op bent hoort ook gemist te worden. Een eervol gemis, noem ik het. Missen spreekt van een tekort aan iets eervols. Mijn moeder had daar veel van. Ik ben er trots op als ik denk aan hoe ze zich een weg wist te banen door een moeilijk huwelijk en het vrijwel alleen opvoeden van zes opgroeiende kinderen. Naast haar sterke karakter, het willen en kunnen luisteren naar al onze verhalen, het altijd plaats bieden voor iedereen, haar open hart en huis, zijn het ook de meer basale dingen.
- De zes kleine tupperware containers (in zes verschillende kleuren) die iedere maandag werden gevuld met snoepjes die op de markt waren gekocht. Daar moesten we dan een week mee doen.
- De zelfgebakken Cake (toch wel een van haar handelsmerken).
- De anijsmelk.
- Haar "welterusten" als we ons langs haar kamer richting onze eigen slaapkamer begaven (pas als iedereen thuis was kon ze echt slapen).
- De band in het geloof die onze relatie alleen maar versterkte nadat we besloten hadden om Christus te gaan volgen.
En zo zou ik nog wel even door kunnen gaan maar omdat het om mijn moeder gaat en niet om die van de lezer van dit Blog, moet er nu worden weggeklikt.
Ik mis haar nog steeds en wens iedereen een moeder zoals "Moe" toe. Vandaag eer ik haar gedachtenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten