India 19, David's lijst

Na drie jaar academische studie in Bijbelse interpretatie, systematische theologie, communicatie, interculturele intelligentie, counseling, ethiek, enz. mag je verwachten dat een gemiddelde student het een en andere heeft geleerd. Twee medestudenten, een zakenman en de hoofdmeester van een school hadden wat vragen voor over de heiligheid van de christenen in Nederland. Voor het gemak noem ik ze allebei David.

David: “Hoeveel leden in de kerk?
Ik: “Een paar honderd.”
David: “Leven ze allemaal een heilig leven?”
Ik: “Ik hoop het van harte, maar dat weet ik natuurlijk niet, ik kan dat niet controleren.”
David: “Maar wat doe je als ze een keer niet naar de samenkomst komen?” (Een samenkomst is naast de zondag ook de wekelijkse Bijbelstudie en de wekelijkse gebedsavond).
Jan: “Niets, ze komen dan de volgende week wel weer opdraven.”
David (met een verbaasde blik): “Maar je moet ze dan meteen opzoeken en vermanen.”
Jan: “Ik dacht het niet, ze hebben hun eigen verantwoordelijkheid naar God toe en bovendien hebben we de kringen van waaruit actie wordt ondernomen als een van de leden aan structurele absentie beginnen te lijden.
Zou ik nu een vraag mogen stellen? Hoe ziet een heilig leven er volgens jou dan uit?”

David pakt een vel papier en zonder blikken of blozen schrijft hij in een twintigtal tellen het volgende voor me op:

1. Niet naar de bioscoop
2. Geen alcohol
3. Gezinsgebeden
4. Vasten
5. Voorbede
6. Bijbelklas
7. Geloof
8. Hemels Burgerschap

David voegt toe: “Zo ziet het leven van een christen eruit.” Vervolgens krijg ik een uiteenzetting over de opwekkingen die onder John Wesley plaatsvonden. Dat zou volgens David het model moeten zijn voor onze tijd

Ik zal geen verslag doen van de discussie die hierop volgde maar ik uit wel mijn verbazing dat na drie jaar studie dit een van de resultaten is. Sommige tradities, geestelijke, culturele en sociale erfenissen hebben zich zo diep in ons wezen genesteld dat er meer voor nodig is dan (interculturele) studie om een gezondere en meer gebalanceerde kijk op het (christelijk) leven te krijgen.

Later in bed, starend naar het plafond, denk ik terug aan ons gezprek en besluit dat, als David’s leven en denken deels wordt bepaald door een vastgeroeste kijk op iets, dat bij mij ook het geval zal zijn. En dat is inderdaad zo. Ondanks alle studie, leren en lezen in mijn leven, waarbij ik me verdiep in de volmaakte wereld en het volmaakte leven is de praktijk weerbarstiger. En dat bewustzijn geeft 1) ruimte aan de ander en 2) en helpt je om jezelf niet al te serieus te nemen.