Regelmatig worden uitspraken van Paul Washer geciteerd in artikelen, of gepubliceerd in de media. Paul heeft een passie om mensen in het reine te zien komen met hun Schepper. Daar kan ik me helemaal in vinden. Ik deel die passie en herken me wel in zijn (s)preekstijl. Waarom irriteert hij me dan zo? Omdat er zaken zijn waarvan ik me moet bekeren? Omdat hij het scherper zegt dan ik zou durven?
Vanmorgen las ik op het Christelijk Informatie Platform een artikeltje met daarin enkele van zijn uitspraken. Ik stelde mezelf opnieuw de vraag waarom mijn stekels overeind gaan staan als ik ze lees. Omdat het nog vroeg was en de krant nog niet door mijn brievenbus naar binnen was geschoven had ik de tijd om daar eens op te reflecteren. En, ik ben eruit.
Hij zegt bijvoorbeeld, "Het doel is om de hele week anderen de glorie van God te tonen. Dan zegt u: 'Maar hoe doe ik dat met alle activiteiten doe ik heb?'" Het artikel vervolgt, "Washer wijst op de wijze waarop kinderen worden opgevoed. 'Realiseer u dat uw kinderen voor God moeten verschijnen. Zij zullen worden zoals u bent. Iedereen in uw gezin is druk. Waarom toont u geen berouw en dient u niet de Heer?,' aldus de voorganger".
Waar ik me aan stoor is het dualistische denken dat aan deze gedachten ten grondslag ligt. Activiteiten zijn, in termen van "hoger" en "lager" van de lagere soort. Lager staat dan voor het wereldlijke, ongeestelijke en seculiere, en hoger staat voor het hemelse, geestelijke, contemplatieve leven. De gedachte is dat we zoveel mogelijk af moeten van de lagere dingen in ons leven en deze inruilen voor de hogere: weg met de activiteiten en je richten op het dienen van God.
En ja, het kan heel goed zijn dat mensen van wat activiteiten af moeten omdat er gewoon teveel van zijn waardoor het gezinsleven en de opvoeding van de kinderen in de knel komt.
Maar de kern van de zaak is niet dat we ons moeten bekeren van al die activititeiten en in plaats daarvan de Heer dienen, zoals Washer impliceert, maar dat we IN die activiteiten de glorie van God tonen.
Zoveel christenen lijden onder deze ongezonde tweedeling in hun leven omdat hen nooit geleerd is dat hun getuigenis in alle facetten van het leven geïntegreerd is. Werk is geen noodzakelijk kwaad, ontspanning, hobby's, vakanties zijn geen aspecten van het leven die zich slechts afspelen in de periferie van het dienen van God maar door God gegeven zaken waarin we volop Christus kunnen laten zien.
Verzoening met God door het geloof in Christus gaat verder dan ons zielenheil en raakt alles in ons leven. Het maakt een eind aan de talloze tweedelingen in onze levens: Christus in alles.
Ernie's 'geestelijk/denkende' zelf werd zo ziek van
zijn 'vleselijke/functionele' zelf dat hij zijn hoofd
aan een touwtje moest vastmaken om te
voorkomen dat het zou ontsnappen.
Dappere post :)
BeantwoordenVerwijderenJe inspireerde me weer: http://www.boerenroem.nl/2010/01/06/guilt-shame-washer-bolkestein/
groet!
Ha Jan,
BeantwoordenVerwijderenMark attendeerde me op je mooie post. Ik had/heb exact hetzelfde gevoel bij onze broer Washer als jij. En het is niet alleen dualisme denk ik (geweldig hoe je dat ontrafelt, want ik kreeg er ook geen vinger achter,bedankt!), maar ook wetticisme. En dat terwijl hij toch ook heel prachtige dingen over genade zegt.
Ik ken Washer niet voldoende om je conclusie over hem te kunnen beoordelen, maar wat je hier schrijft is natuurlijk ontzettend waar: de kern van de zaak is niet dat we ons moeten bekeren van al die activititeiten en in plaats daarvan de Heer dienen, maar dat we IN die activiteiten de glorie van God tonen.
BeantwoordenVerwijderenIk lees op dit moment Total Church van Tim Chester en hij verwijst naar een rapport uit 2003 van de London Institute of Contemporary Christianity wat precies deze conclusie deelt:
In the last 20 years, we have produced plenty of creative evangelistic materials, but little to help Christians connect their faith to the whole of life. The report blames this on a secular-sacred divide.
Ik lees dit stuk ná je stukje van vandaag. De volgorde is dus anders dan bedoeld, maar goed.
BeantwoordenVerwijderenIk heb Paul Washer horen spreken in Ede. Was er speciaal voor op de trein gestapt en viel van de ene verbazing in de andere.
Ik denk dat je analyse klopt en ook dat rapport in de 3de reactie, van de club van John Stott, is veelzeggend.
Dit soort predikers willen een pilaarheilige van je maken. Letterlijk terug naar de tijd van de verzuiling. Alleen, de verzuilde maatschappij is niet meer. Mijn kinderen kijken naar MTV etc.. gelukkig zijn ze gelovig, maar teveel verbieden werkt averechts. Die gereformeerden in Amerikaans geloofsenclaves of in de NL-biblebelt hebben nog een veilig wereldje om op terug te vallen, maar die benadering biedt echt geen antwoord voor de moderne (autochtone) multi-culturele samenleving, laat staan voor de totaal complexe wereld anno 2010.