Als je de gigantische hoeveelheid tegenstellingen, overtuigingen, leerstellingen, zin en onzin betreffende het christelijke geloof op een rijtje zet, vraag je je af hoe dat mogelijk is. Het valt echt niet allemaal onder de noemer van aan “kleurrijke God.”
Een herder, een kudde; die uitspraak van Jezus kennen we wel. Een schaap is toch een schaap? In Zacharia spreekt de Heer tegen de waarzeggers die leugens schouwen en terafim die ijdelheid spreken. Wee de profeten die de kudde met lasten beladen die ze zelf niet kunnen torsen.
Het verbaast me steeds meer dat zoveel christenen zichzelf toestaan onder grote druk en verwachtingen van leiders en voorgangers te leven. Het lijkt wel alsof de overgrote meerderheid van de mensheid zich wil laten manipuleren en voorzeggen wat te doen. Gisteren gaf een prof mij m’n “Learning Portfolio” terug met de opmerking dat ik me aan zijn stramien moet houden. Ik weet dat zijn stramien mij geen centimeter verder helpt maar wat doe ik? Ik pas me keurig aan. Waarom? Als ik me verzet en het op mijn manier doe, is dat van grote invloed op mijn “cijfer, ” zeker omdat de prof een Aziaat is. Mijn eigen hachje staat op het spel; mijn zekerheid en welbevinden.
Ik denk dat dit de psychologie achter het verschijnsel van aanpassing is. Bij de groep willen horen, je identiteit willen borgen in de goedkeuring van anderen. Echter, op de lange duur verdwijnt de opperherder uit het zicht. In Hem hebben we alles wat we nodig hebben.
Vandaag wil ik me graag laten leiden, inspireren en gezeggen door die ene, waarachtige herder. Moge het leven van Jezus mij in alle facetten van mijn leven bezitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten