Op het moment dat iemand besluit om verblijfsstatus aan te vragen in het Koninkrijk van God (door Jezus te gaan volgen of Hem aan te nemen als Redder en Heer of hoe je dit ook wil duiden) wordt deze nieuwe status toegekend als de aanvrager aan de eis die aan de inburgering kleeft, voldoet: bekering. In de Bijbel wordt er niet van een andere mogelijkheid gerept.
Aanstaande zaterdag vertrek ik naar India. Ik heb een visum dat mij voor een half jaar toegang verschaft en ik mag totaal twee keer in- en uitreizen. Ik word geen Indiër. Ik blijf Nederlander. Ik draag mijn Nederlanderschap met me mee zolang ik een Nederlands paspoort heb. Om Indiaas staatsburger te worden zou ik een proces van bekering door moeten maken en, onder andere, mijn Nederlandse burgerrechten herroepen. Die gelden dan niet meer. Ik word Indiër met alle rechten en plichten die die transitie met zich meebrengt.
Eenmaal in dat Koninkrijk van God, draag ik mijn nieuwe status altijd met me mee. Of ik nu naar fitness ga, boodschappen doe bij "Bas", mijn werk bij Operatie Mobilisatie doe, echtgenoot, vader, broer en buurman ben, uitga, vakantie vier, en noem maar op.
"De Heer dienen" wordt gemakkelijk verward met het jezelf geven aan christelijke activiteiten. Sommigen zeggen bijvoorbeeld dat ze de Heer graag full time willen dienen als ze aangeven voor OM, Agape, JmeO, Open Doors, Youth for Christ, Campus Crusade, Navigators, ECM, AWZ (om er een paar te noemen) te willen gaan werken. Indirect wordt hiermee gecommuniceerd dat het leven dat nu wordt geleid minder in dienst van de Heer zou staan. En dat is, vanuit het Koninkrijksperspectief, een absurde gedachte. Die tweedeling, waar ik gisteren aan refereerde, heeft zich diep in het denken van de Westerse mens genesteld. Om daarvan af te komen is een andere manier van kijken nodig. Dat is een proces dat begint bij de erkenning dat iemand ver- of bijziend is; het leven en de activiteiten, bewust en onbewust, voortdurend aan het indelen is in de vakjes "God" en "Wereld." Vervolgens de erkenning dat het nieuwe paspoort altijd en overal wordt meegedragen, ongeacht wat men doet.
As truly as every plant has a root, so does a principle hide under every manifestation of life. These principles are interconnected and have their common root in a fundamental principle; and from the latter is developed logically and systematically the whole complex of ruling ideas and conceptions that go to make up our life and worldview. (Abraham Kuyper, Christianity: A Total World and Life System)
Interessante gedachte over het dienen van God en die twee werelden. Toch voelt het wel vaak zo.
BeantwoordenVerwijderenIk ben het wel met je eens, maar in het (s)preken van de fultimers zit vaak weinig begrip voor de werkende man. Die wordt in de christelijke context ook weinig aan het woord gelaten. Alleen als je heel praktich bent (techneut of IT-specialist, word je 'op handen gedragen' (Hands to serve, zeg maar), anders had je maar theologie moeten studeren...)
Werk het nog eens wat verder uit, als je wilt.
Ik zit er op een andere manier mee in mijn maag. in mijn alledaagse leven baal ik er van dat het mij niet lukt om iets (of: naar mijn wens: veel) van het koninkrijk/heerschappij van jezus te laten zien. Als full-time werker voor de Heer heb je tenminste het idee dat je wel iets doet....
BeantwoordenVerwijderen