Waterbuffalo Theology

Hoewel het geen tekstboek is, heb ik het toch het boek "Waterbuffalo Theology" aangeschaft. Alleen de titel al wekt mijn nieuwsgierigheid op. Kosuke Koyama, de auteur, schrijft over het belang van het ontwikkelen van een theologie in de Aziatische context. Hoe past het beeld van een "langzame God" (Hij doet alles heel langzaam met de kruisdood van Christus als het summum van traagheid) in de Singaporese context van snelheid en efficiëntie? Als de moesson komt, wordt God dan ook nat? En hoe zit het met het cyclische denken van de Hindoes en Boeddhisten?

In het Westen gaan we er voor ons eigen gemak van uit dat de manier waarop wij over God denken en de Bijbel interpreteren zo'n beetje de norm is. Alles wat anders is, is een afwijking. De dogma's en doctrines staan vast en zijn diep verankerd in onze Westerse historie. In onze poging om de "anderen" te bekeren houden we ons vooral bezig met het helpen van die ander om naar God, de Bijbel , de wereld onszelf te kijken door ons westerse brilletje. Natuurlijk doen we ons best om de boodschap te contextualiseren maar dat proces gaat vaak niet verder dan beelden en media vinden die het begrip van ons standpunt moeten verhogen.

Naast het gebruik van beelden die voor de ander betekenis hebben (bananenblad, plakrijst, kikkers, slangen, curry, moesson) moet het hele leven van de "ander" als uitgangspunt dienen om hem bekend te maken met een liefdevolle God die zich heeft geopenbaard in Jezus Christus, die de weg tot God is.

De neiging is om bij onszelf te beginnen. Uitleggen waarom onze schoenen beter zijn in plaats van ze uit te doen en in die van de ander te gaan staan. Beginnen bij de waterbuffalo die de ander iedere dag op weg naar zijn werk tegenkomt of, die zijn werk zijn, is ware contextualisatie en communicatie.

Althans, zo begrijp ik Kosuke Koyama.