Waldenzen

Vandaag wat van de geschiedenis van de vallei waar ik nu ben geleerd. De vallei is de enige protestantse plek in Italie en kent een unieke historie. Hieronder staat daar het een en andere over geschreven. heb ik van Wikipedia. Ik had nog nooit van de Waldenzen gehoord maar die wonen dus hier. Ieder jaar wordt hun "bevrijding" gevierd met een optocht waarbij aan het eind, op de top van een heuvel die over Bobbio uitziet, een groot vuur wordt ontstoken. Dat gebeurd nu al sinds 1848 toen de Waldenzen hun burgerrechten terugkregen en het catogorische uitmnoorden door de katholieken stopte. Bij het kampvuur worden psalmen en gezangen gezongen. Onze club liep dus mee om samen met de Waldenzen deze bevrijding te gedenken. Naast het centrum waar ik verblijf is een afgrond waarin vrouwen en kinderen werden gegooid omdat hun familie de Bijbel las!

De Waldenzen, ook armen van Lyon genoemd, waren een Middeleeuwse religieuze beweging. Zij wilden dicht bij de bijbel blijven, welke zij beschouwden als de enige geloofsautoriteit. Mannen en vrouwen dienden hun leven op de bijbel te baseren. Ze beleden geen dualisme zoals de albigenzen.

De groep ontstond in 1175 ten oosten van de Franse stad Albi. De Lyonese koopman, Petrus Waldo (of Waldus, ook Valdez) las in het evangelie volgens Mattheus 19:21 dat Jezus een rijke jongeman opdraagt al zijn bezit te verkopen ten bate van de armen. Valdez raakte hiervan zo onder de indruk dat hij besloot dit voorbeeld te volgen. Hij gaf zijn bezit aan de armen en ging prediken. Het evangelieliet hij vertalen in het Occitaans, de streektaal van Zuid-Frankrijk, waardoor het ook voor de gewone mensen goed te begrijpen was. Petrus en zijn volgelingen trokken rond om hun kennis van de bijbel te verspreiden. Zij brachten daarbij kritiek uit op de levenswijze van de rijke geestelijken.

In het begin greep de kerk niet in, maar in 1184 werd de beweging door paus Lucius III veroordeeld en werden de volgelingen geëxcommuniceerd. Toch nam hun aantal toe in Zuid-Frankrijk en Noord-Italië. Ze werden gesteund door de Zuid-Franse adel, die zich op deze wijze los wilde maken van de koning van Frankrijk. Maar de koning sloot zich aan bij de paus en de Waldenzen werden hevig vervolgd.

De Waldenzen verwierpen de eed, de wapendracht en allerlei kathaarse theorieën, later verwierpen ze ook kerkelijke gewoonten zoals aflaatpraktijken en het opdragen van missen voor de overledenen.

Het vierde Lateraans concilie in 1215 bracht hun groep onder bij de haeretii (haeresis: scheuring, Cor 12:19). Ze werden door de inquisitievervolgd. In 1488 werd een kruistocht tegen hen gericht; ze verborgen zich echter in de dalen van de Alpen, ten zuidwesten van Turijn.

Tijdens de periode van de reformatie (zestiende eeuw) sloot een deel van de Waldenzen zich aan bij de Zwitserse protestanten. Waldenzen werd de naam voor protestanten in Noord-Italië. Degenen die zich niet integreerden, bleven gediscrimineerd. Pas in 1848 kregen ze hun burgerrechten terug. Tegenwoordig leven de meeste Waldenzen in Italië (circa 22.000) en in Uruguay (circa 15.000). Het hoofdkwartier is gevestigd te Rome.