Lees hier onze meest recente nieuwsbrief
Gisteren met wat vrienden de vijftigste verjaardag van een goede vriend gevierd. Voor mij is dit is het jaar van de halve eeuw; veel van mijn vrienden zien Abraham en Sara. Ik hoop het zelf dit jaar ook mee te maken. Het zet je wel even stil. Als twintiger vond ik een vijftiger een ouwe bok die je zo'n beetje af kon schrijven. Ik realiseer me dat de huidige tieners en twintigers nu ook zo naar mij kijken: een ouwe sok met gaten.
Die gaten herken ik wel. Onlangs kwam een goede vriend op bezoek. Ik moest na een dag peuteren in mijn geheugen m'n adresboek raadplegen omdat ik geen idee had wat zijn achternaam ook al weer was. Ik had 's-nachts liggen abeeceën maar er was geen een letter die me kon helpen. Ik kan de de tijd nog herinneren dat ik geen agenda nodig had. Ik onthield alle afspraken. Later bedacht ik dat dat niet zo'n kunst was met twee of drie afspraken per jaar.
Vanmorgen spreek ik in de Driehoek. Met aantekeningen. Over een half jaar ben ik waarschijnlijk totaal vergeten waar ik het over heb gehad.
Onlangs schreef ik een verslag van een ontmoeting. Toen ik het verslag wilde opslaan ontdekte ik dat ik een maand eerder al een verslag van die ontmoeting had gemaakt. Raar maar waar. Maar, zoals het ook geldt voor een sok met gaten, de grootste gedeelte van de voet is nog bedekt. Alleen de grote teen lijdt kou. Je bent er erger aan toe als de sok het helemaal niet meer doet.
vind 30 eigenlijk wel een forse grens, je kunt nooit meer zeggen dat je wel jong bent, 'in de 20' klinkt nog jeugdig maar ergens in de 30 absoluut niet. je kan er nietomheen: je bent volwassen. dus geen zorgen, je bent allang te oud...
BeantwoordenVerwijderen