Niet een ieder die zegt...

Was Gandhi nu wel of geen Christen? Hij heeft daar mee geworsteld. Hij was absoluut tegen de georganiseerde religie van de christenen.
Hij was een tijdje in Zuid Afrika toen deze vraag voor hem actueel was. Waarom zou ik christen worden.
De blanke Zuid Afrikanen vertelden elkaar en de wereld, met de hand op de Bijbel, dat hun blanke ras superieur was.
Gandhi werd eens gevraagd wat de christenen zouden kunnen doen om het Evangelie effectiever te verspreiden. Hij zei, zonder daar verder ook maar een seconde over na te hoeven denken:

1. Leef meer als Jezus Christus
2. Breng je godsdienst in praktijk zonder hem te verkrachten of af te zwakken
3. Leg meer de nadruk op de liefde en maak dat tot de grote kracht van uw propaganda want liefde is de centrale kracht van het christendom
4. Bestudeer de niet-christelijke godsdiensten met meer sympathie en poog er het goede in te vinden, dan zal het u gemakkelijker vallen het volk (dit was India) in vriendschap te benaderen.
   

Gandhi leefde de bergrede. Hij geloofde daar hartstochtelijk in en hij zag onder de christenen niemand die het woord van God serieus genoeg nam om overeenkomstig dat woord te leven. Zoals E. Stanley Jones in deze kontekst schreef: "Ten eerste vereerden wij Christus meer dan dat wij Hem volgden".
Ten tweede: "Wij verwerpen het christendom niet, maar wij verzwakken het; wij maken er een geloof van, dat aanvaard moet worden, of een emotie die wij moeten gevoelen of een instelling, waarbij men moet behoren, of een ceremonie, of ritus, die men moet ondergaan - alles, behalve een leven dat geleefd moet worden!" (E. Stanley Jones, Gandhi, Amsterdam, H.J. Paris, 1948, 72).

Dat was in 1948, toen de wereld nog veel christelijker was.
Nu, 60 jaar later, met onze hulpmiddelen, verklaringen, talloze boeken en geleerden die ons tot een beter leven zouden moeten leiden, doen we het nog steeds niet zoveel beter.