Een oud fotootje

Contacten met familie brengt soms onverwachte verrassingen met zich mee. Zo heeft mijn tante nog wat fotoalbums waarin ook foto's van mijn ouders, broers en zussen in te vinden zijn. Zo ben ik vorige week driftig aan het scannen geslagen om het een en ander digitaal te conserveren.
Tegenwoordig wordt de ontwikkeling en het opgroeien van kinderen wekelijks of zelfs dagelijks fotografische gevolgd en vastgelegd. Wij hebben dozen vol met foto's van onze kinderen. Ik ben alleen 15 jaar achter met inplakken. Dat heeft Martha opgepakt en die is weken bezig geweest met selecteren, combineren en elimineren. De albums zijn weer goed gevuld en up-to-date.

Vroeger werd er niet zoveel gefotografeerd. Het was duur en de kwaliteit van de doe het zelf fotografie ronduit slecht. Ik ben al blij als ik weer eens een fotootje tegenkom en me even verlies in sentiment en het opnieuw afspelen van gebeurtenissen, het opnieuw voelen en zelfs het herbeleven van geuren waarvan ik niet eens wist dat ze nog opgeslagen waren in mijn geheugenbank.

De laatste tijd heb ik nogal wat nagedacht over wat het nu betekent om echt mens te zijn zoals God het bedoeld heeft. Als je dan leest over de hof van Eden en alles wat Jezus zegt over het leven met God, dan voelt dat aan als een foto uit de oude doos die allerlei van die positieve herinneringen oproept. Ook al is de mensheid in zonde gevallen, de mens blijft beelddrager van God en als je de oude foto erbij haalt voel je dat het klopt.
Er is een verlangen naar het authentieke, het echt leven. Bij sommigen is het zo diep weggestopt dat een eerste confrontatie met die oude foto niets met hen doet. Maar als je doorpraat en doorvraagt komt er die herkenning.
Dat maakt het leven met Jezus zo bijzonder. In mijn geloof in Hem ben ik begonnen aan de terugreis en, langzaam maar zeker wordt het beeld scherper en levendiger. Ik wil die foto graag aan anderen laten zien.

Hier een foto uit de oude doos, 36 jaar geleden gemaakt. Mijn eerste officiële pasfoto. Hoe langer ik er naar kijk, hoe meer ik me begin te herinneren. Ook vragen. Waarom werd de pasfoto gemaakt? Er moet een reden geweest zijn omdat er in ons gezin nooit zomaar geld werd uitgegeven aan dit soort fratsen tenzij dat het echt nodig was. Misschien voor het aanmeldingsformulier van de middelbare school? Voor een schoolreis? Ik heb geen idee. De voortanden zijn niet authentiek. Die hebben hun vorm gekregen tijdens een intieme confrontatie met het schoolplein. Na zich, door m'n onderlip heen, een weg naar buiten te hebben gebaand is de strijd met het schoolplein in het voordeel van dat schoolplein beslecht.