Wat bedoelen mensen als ze van iets zeggen dat het wel of niet hun "ding" is? Is de mens steeds zelfbewuster geworden en kent nu zijn grenzen; weet wat wel en niet binnen zijn gaven en talentenpakket valt? Is het de schoenmaker die zich bij zijn leest houdt? Was het maar zo! De wereld zou er baat bij hebben. In werkelijkheid lijkt het een wat neutrale manier te zijn om uit te drukken dat je iets mooi of lelijk vindt, iets wel of niet wil doen omdat je er gewoon zin of geen zin in hebt. "Ik heb er geen zin in," klinkt harder dan "het is niet helemaal mijn ding." Ergens geen zin in hebben kan het niet doen van dat iets waar je geen zin hebt wat minder makkelijk rechtvaardigen. Maar als je zegt dat iets niet helemaal jouw ding is verwacht je dat de ander daar eerder begrip voor kan opbrengen. "Ik heb geen zin om vandaag naar mijn werk te gaan" roept onbegrip op. "Het werk dat ik doe is niet helemaal mijn ding," als motivatie om vandaag niet naar mijn werk te gaan zou wel eens respect op kunnen roepen! Geen zin hebben is definitief terwijl "mijn ding" iets heeft van "ik zou het wel kunnen doen maar het past niet helemaal bij me dus ben ik mijn talenten en gaven niet optimaal aan het benutten."
Ik denk dan ook dat het "je ding" doen past in het Maslowiaanse zelfverwerkelijkende denken en alleen mogelijk is waar onderliggende levensbehoeften redelijk afgedekt zijn. Het "jeding" is daarmee een typering die uniek is voor de "eerste wereld." Jeding impliceert dat er keuzes gemaakt kunnen worden. Als die keuzes ertoe leiden dat de jeding bijdraagt aan een positieve en constructieve "voetstap" die de "jeding claimer" aan het eind van zijn leven achterlaat, ben ik helemaal voor. Als het een slechts een zachtere manier is om je zin door te drijven en allen dat te doen wat leuk is, ben ik tegen.
Hoe dan ook, het blijft een raar ding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten