Gisteren voor het eerste sinds lange tijd weer hoofdpijn gehad. Niet heel erg maar voldoende om een afspraak met onze leider in Turkije niet door te laten gaan en vroeg ter bedde te gaan. Weet je, het is zo'n geweldig voorrecht om input in de levens van mensen te hebben die leidt tot een beter begrijpen van zichzelf en anderen. Ik zie het als een enorm voorrecht. Maar het is ook een verantwoordelijkheid waar ik wijs en verstandig mee om moet gaan. Allereerst door mezelf goed voor te bereiden maar ook door ervan uit te gaan dat er binnen zo'n groep al veel ervaring is met het onderwerp en het gesprek te faciliteren (in plaats van ellenlange monologen te houden als ware het dat ik de expert zou zijn). Nog twee dagen. Wel, eigenlijk anderhalve dag omdat we morgen rondom de lunchtijd klaar zijn ik ik me dan naar het vliegveld dien te spoeden om de tube van vijf uur te halen.
Ik heb het geweldig naar m'n zin maar zie zoals altijd weer bijzonder uit naar de hereniging met mijn geliefde. Bovendien word ik nu langzaam enthousiast bij het idee dat ik ieder moment opa kan worden!
Goed, nog een paar foto's. Vers van de pers. Gisterenmiddag na het programma gemaakt.
Turkse dames poseren voor een vriendin en hebben niet in de gaten dat ik dit ook vastleg. Met m'n lange telelens hebben de meeste figuranten niet door dat ze voor mij poseren. Dat is ook het leukst om te doen. Snapshots uit het dagelijkse leven zou je ze kunnen noemen.
Maiskolven zijn overal te koop voor een habbekrats
Zonder water is geen leven mogelijk. Zonder levend water is er geen hoop voor de toekomst.
Een hobbyvisser of iemand die z'n avondmaaltijd bij elkaar hoopt te vissen?
Zonder de duizenden bootjes en boren zou de Bosporus maar een saaie boel zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten