Afstotend?

"Ik vind het Oude Testament afstotend," vertelde de leider van een christelijke organisatie me onlangs. "Als we het Nieuwe Testament niet hadden waarin Jezus de Vader "verklaart," zou ik mijn geloof aan de wilgen hangen.

Staat deze man alleen in zijn beleving, of zijn er meer christenen die moeite hebben om het OT te rijmen met een liefhebbende God?

Er zijn er die alle geweld, volkerenmoord, bloedvergieten en vreselijke strenge morele eisen onder de noemer van Gods liefde hangen en menen dat we allang blij mogen zijn dat God überhaupt nog iets met de mens te maken wil hebben. Er zou helemaal niets in ons zijn dat God zou doen besluiten om genade te tonen. Het is slechts zijn unilaterale liefde; door Zijn barmhartigheden komen we niet om. Totaal verdorven zijn we: zelfs het goede dat een mens al zou demonstreren is als een smerige vlek voor God.

• Een vader die zijn kind slaat uit liefde.
• Een vader die zijn kind door vreselijke moeite en lijden doet gaan om zijn karakter te vormen.
• Een vader die moordenaars en verkrachters gezinnen voor het leven traumatiseert.
• Een vader die zulke hoge eisen stelt dat zijn kinderen nooit voldoende zullen presteren.

Dit soort zaken kunnen we niet wegmoffelen onder de noemer barmhartigheid en liefde. Dit soort zaken vraagt om een serieus gesprek met elkaar. En met God.

Onze, mijn redding ligt in het Nieuwe Testament besloten. Zonder Christus is het allemaal volkomen uitzichtloos. De meer dan 200 beelden en beschrijvingen van God die we in de Bijbel tegenkomen laten stuk voor stuk een aspect van God zien. Je blindstaren op een beeld zal altijd een gemankeerd beeld geven. Zelfs de collage die alle beelden bij elkaar oplevert geeft geen totaalbeeld van God. Om God enigszins te kunnen begrijpen kunnen we niet om Jezus heen. Hij toont ons het ware gezicht en hart van God. En dat is onze redding. En levende hoop.

Zonder Christus is het OT uitzichtloos en onbegrijpelijk.