01 juli 2010

Theorie rondom de fiets

Ik heb drie dikke boeken gelezen over fietsen waarin tot in het kleinste detail wordt uitgelegd wat er voor nodig is om daadwerkelijk te kunnen fietsen. Ik heb veel geleerd en kan nu fietsen. Ik heb dan wel nog nooit een fiets gezien of vastgehouden maar ik kan wel fietsen. Daarvan ben ik overtuigd.
Het met goed resultaat volgen van een cursus betekent niet perse dat je ook iets hebt geleerd. Leren staat voor veel mensen gelijk aan het tot zich nemen van informatie. Leren is dat wat boven de kennis uitstijgt. Pas als informatie, of kennis, tot een verandering in denken en gedrag leidt is er sprake van leren. De Grieken hebben er een mooi woord voor. Eigenlijk twee: meta (boven of, verder dan) en noia (verstand).
Wij zijn zeer bekend met het woord wat wij hiervoor gebruiken. Echter, als ik het woord noem, zal het zeker niet het beeld oproepen van iets dat voor een verandering van gedrag en denken staat. Wat dat betreft kan een woord een wel heel erg eigen leven gaan leiden. Het woord dat wij in het Nederlands gebruiken is, en voor velen een meer negatieve connotatie heeft is bekering. Het oorspronkelijke woord is uitnodigender. Het is meer een concept. Als Jezus in Mattheus 4 zijn publiek oproept om zich te bekeren omdat het koninkrijk van God dichtbij was gekomen, begreep het publiek meteen dat ze alle boeken die over fietsen geschreven zijn zouden kunnen lezen maar dat pas het op de fiets stappen tot de bedoelde ervaring zou leiden.

Geinspireerd door Peter Senge's The Fifth Discipline

Geen opmerkingen:

Een reactie posten