Onderstaand verhaal kom je in verschillende varianten tegen. Stepehen Covey heeft het idee uitgekauwd in zijn boek "First Things First". Het verhaal kan een hulp zijn voor mensen die hoofd en bijzaken niet kunnen scheiden. Ik heb er wat foto's bij gemaakt om het verhaal op te leuken. Bovendien blijven beelden beter hangen.
Een meester gaf eens les aan economiestudenten. Op zijn bureau legde hij een glazen vaas en een aantal kiezelstenen. Een voor een deed hij de stenen in de vaas, totdat er geen steen meer bij kon."Is de vaas vol?", vroeg hij aan de klas?" "Ja", oordeelde de klas.
De meester glimlachte en pakte van onder het bureau een pot met zand, dat hij in de vaas gooide. Met een beetje schudden verdween al het zand in de vaas."Is de vaas vol?", vroeg hij weer aan den klas. "Ja", oordeelde de klas.
De meester glimlachte en pakte van onder het bureau een kan water, dat hij in de vaas gooide. "Nu is de vaas vol," zei de meester. "wat kun je hiervan leren?"
Een leerling stak zijn hand op.
"Hoe vol je schema ook lijkt, je kunt er altijd wel wat tussen vrotten."
"Nee," sprak de meester. "Dat is niet het grote punt. Dit voorbeeld illustreert dat je nooit alles in de vaas had gekregen als je de grote kiezels er niet als eerste indoet. Wat zijn de grote kiezels in jouw leven? Je opleiding? Een ideaal? Tijd met de mensen van wie je houdt? Vergeet nooit met de grote stenen te beginnen omdat je er anders geen plek meer voor hebt."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten