Wanneer ik een boek lees maak ik gebruik van hulpmiddelen om informatie over de auteur te vergaren. Of het nu fictie is of wetenschappelijk materiaal maakt niet uit. De schrijver krijgt een gezicht, een geschiedenis, een staat van dienst, een bibliografie of een eulogie waardoor het verhaal meer (of minder) inhoud en betekenis krijgt. Met muziek heb ik dat ook. Ik kan van een muziekstuk genieten maar doe dat des te meer als de muzikant informatie verschaft over het waarom van het stuk, onder welke omstandigheden het stuk is geschreven. Ik begrijp het boek, of het muziekstuk veel beter en ervaar een bepaalde mate van verbondenheid met de auteur; het wordt persoonlijker.
Als God over Israël zegt, "Zij kenden mijn wet, niet mij (Jer. 2:8)," zegt Hij impliciet dat het kennen van de auteur van groot belang is bij kennen van zijn werk. Als die verbinding tussen de auteur en de lezer niet aanwezig is, wordt het werk van de auteur gereduceerd tot platte tekst; informatie zonder communicatie.
Dat maakt het geheel wel wat ingewikkelder omdat het kennen van God in zekere zin een subjectieve beleving is. Toch lijkt God dit te prefereren boven het eenzijdig zenden van data waarop wij vervolgens interpretatieregels loslaten die resulteren in academische en theologische zwaardvechterij: de geleerden vertellen de minder geleerden over het wat en hoe en verheffen zich tot de kenners. Dan kom je tot excessen zoals bijvoorbeeld vorige week te lezen was dat Rome de deur wagenwijd openzet voor verontruste Anglicanen die tegen de wijding van de vrouw tot het ambt van bisschop zijn. Het is letterlijk tenhemelschreiend dat de kerk in haar volle breedte pontificaal deze hartewens van God blijft negeren en zich liever bezig houdt met geneuzel over 'wat er staat en wat het volgens ons betekent' dan het toerusten en aanmoedigen van Zijn kinderen tot een dagelijkse intieme wandel met Hem.
De geleerde apostel Paulus begreep dat toen hij zijn academische verworvenheden tot de mesthoop verwees en als motivatie daarvoor gaf "om Hem te kennen...". Hij schiep een gezonde precedent die ook vandaag tot navolging noopt: eerst de schrijver, dan het boek.
Bedoel je met de "hartewens van God", dat vrouwen gewijd moeten kunnen worden tot bisschop?
BeantwoordenVerwijderen"Het is letterlijk ten hemelschreiend", valt dat onder de subjectieve beleving van het kennen van God? Jouw pathos is sterk maar kan een even grote kracht worden als theologische zwaardvechterij. Deze 2 lijken mij moeilijk samengaan: van theologische haarkloverij naar relatie; opeens toch een heel duidelijke mening over zo'n onderwerp.
In Christus is het geen Jood of Griek, slaaf of vrije, mannelijk of vrouwelijk. Ja, ik meen een stevige zaak te kunnen onderbouwen ten gunste van de vrouw in het ambt.
BeantwoordenVerwijderenWat me stoort is hoe we de wens van God om in een relatie met ons te leven toch weer in systemen weten om te zetten met alle richtlijnen en wetjes ten gevolg en de instandhouding en bevestiging van de mannelijke dominantie als bijproduct. Het leidt allemaal zo af van Christus. Die zien we dan soms niet eens meer. Dat ziet de wereld om ons heen en daar worden we op beoordeeld. Vaak nog terecht ook.