Zoeken naar positief drijfvermogen

Onlangs las ik "Knielen op een bed violen". Een boek waar je niet geheel vrolijk van wordt en in zekere zin is het een karikatuur van het gereformeerde geloof maar zeker niet representatief voor de traditionele kerk. Ze zijn er nog, kerken waar de geloofsbeleving uiterst pessimistisch is en de kans op behoud vrijwel te verwaarlozen. Een van de meest tragische passages in het boek is de dienst waarbij de geredden aan het avondmaal mogen. Geen van de aanwezigen heeft de zekerheid van het behoud en het blijft leeg rondom de tafel! Het soms de hopeloosheid op; de uitzichtloosheid.

Toch lezen we vandaag dezelfde Bijbel en komen tot totaal andere ontdekkingen. Er zijn bijeenkomsten waar de geringste indicatie tot interesse al geïnterpreteerd wordt als een "keuze voor Jezus" en voordat je het goed en wel in de gaten hebt kukel je zomaar het Koninkrijk van God binnen. En natuurlijk is het avondmal voor iedereen. Zelfs voor de Judassen.

Hoeveel generaties zitten tussen deze twee praktijken? Hooguit twee. Mijn eigen vader vertelde me dat het goede nieuws in zijn tijd en familie was dat je geboren was als kind van satan met als eeuwig perspectief de hel. Tenzij God ingreep. En dat gebeurde maar zelden. Gods quotum voor de geredden was bijzonder schaars.

Geen wonder dat hij (m'n pa) er moeite mee had toen ik hem 30 jaar geleden fluitend kwam vertellen dat ik gered was; geknipt, gewassen en geschoren door Jezus en ik nu 200% zeker wist naar de hemel te gaan.

Gisteren schreef ik over het gesloten geloofssysteem van het Calvinisme. Momenteel ben ik een boek aan het lezen dat "Listening to the beliefs of the emerging churches" heet. Vijf in Amerika bekende predikanten mogen hun visie op de beweging geven die bekend staat als de Emerging Church (de kerk die naar boven stijgt). Ze zijn het in vrijwel alles met elkaar eens dus heel een heel scherp of prikkelend boek is het nu ook weer niet. Die beweging is in zeker zin nog steeds onder water en is op zoek naar positief drijfvermogen.

Het is heel erg interessant om te zien hoe we per generatie diezelfde woorden van God zo ongelooflijk anders kunnen interpreteren en dat iedereen geneigd is om zijn interpretatie als "zuiver" te zien. Tegenwoordig hebben we geen theologen meer en horen we niet meer bij een specifiek theologische school. Iedereen is zijn eigen theoloog geworden. Gelukkig zijn de meesten wel aardig en geven ze elkaar de ruimte zodat het toch leuk blijft.

Ik moet stoppen anders stop je met lezen. ik ga morgen wel verder.