Los Vast

Een groeiend aantal Brandarianen en gelovigen in mijn kennissen- en vriendenkring begint zich openlijk af te vragen of de manier waarop we gestalte geven aan 'kerk zijn' wel effectief is. Op de een of andere manier helpt de manier waarop het nu gebeurt hen niet. Deze vragenstellers maken deel uit van een alsmaar groter wordend leger van verontrusten. Geven ze hun geloof op? Zeker niet? Boycoten ze de diensten op zondag? Absoluut niet. Ze gaan wel kerkshoppen en selecteren daarbij bijvoorbeeld op spreker alternatieve vorm. Of ze blijven thuis en kijken naar Joyce Meijer, Arie vd Veer, Hour of Power of een van de andere zondagochtend kerkvervangers.
Neem ik ze iets kwalijk. Nee. Ik stel dezelfde vragen.

Neem nu de Evangelische beweging (waar ik deel van uitmaak). Als je daar eens goed naar kijkt realiseer je je dat de meeste Evangelische kerken slechts qua vorm anders zijn dan de reformatorische kerken. Ze zitten net zo vast in het gesloten systeem van het Calvinisme!
Dat is veilig omdat alle te bedenken vragen ondervangen zijn en mogelijke antwoordscenario's bedacht, uitgewerkt en uiterst uitputtend gedocumenteerd met elke mogelijke Schriftverwijzing die het gesloten systeem potdicht houden.

Deze nieuwe generatie vragenstellers is niet dom. Ze weten ook wel dat een vormverandering niet structureel antwoorden biedt op hun vragen.
Wat men wil is dat er ruimte is voor die vragen. Deze vragen verkent mogen worden. Een dialoog mogelijk is.
Men is het zat om naar de hoek der verdoemden verwezen te worden als men vragen heeft over homoseksualiteit, seks voor het huwelijk, de drieëenheid, de verlossing, pijn, lijden, het Koninkrijk van God en ga zo maar door
Men baalt ervan om als post-modern, of emerging gebrandmerkt te worden. De meeste brandmerkers snappen trouwens helemaal niets van het post-modernisme, de emerging church of open theologie maar baseren hun oordeel op iets wat ze hebben gegoogeld (uiterst gevaarlijk omdat iedereen alles kan zeggen. Omdat het op het internet staat of in Wikipedia, is het nog niet gezaghebbend!).

Ik heb al een tijdje een droom en dat is om naast het werk in de gemeente een cafékerk te beginnen waar mensen in een gemoedelijke sfeer hun vragen kunnen stellen onder het genot van een kopje koffie, een gas wijn, een potje boer of gewoon water.
Ik geloof oprecht dat er een enorme aantrekkingskracht uitgaat van gemeenschappen die vragen serieus nemen. Daar waar dat gebeurd verandert de publieke opinie.

Afgelopen week werd Tim Keller's "The Reason for God" door Bart Jan Spruyt besproken. In zijn post van 5 augustus vind je de recensie zoals deze ook in HP de Tijd verscheen. Keller krijgt alle waardering! Hij is orthodox evangelisch maar neemt de vragen waar mensen mee zitten serieus. En dat is wat de kerk nodig heeft. Niet alleen voor haar eigen mensen, maar ook voor die daarbuiten.