Hij is er weer

Jawel, mijn regelmatig en vooral op ongewenste momenten opduikende oude bekende M. is er weer. Vanavond zou ik een vergadering hebben met de kringleiders van de Brandaris maar heb deze helaas moeten annuleren. M. eist alle aandacht op. Dat is echt heel spijtig want pas op 25 november ben wegens mijn grillige reisschema pas in de gelegenheid om een volgende vergadering te hebben.
Nu zal ik onverrichter zake terugkeren naar Dalfsen; Mission not Completed.

Vandaag de tweede studie met de OM staf. Het was bemoedigend om weer een grote groep te hebben. Vandaag met elkaar de vraag bestudeerd hoe een wereldbeeld of een Godsbeeldkan veranderen (of juist niet) en welke elementen van belang zijn, of zelfs noodzakelijk, in dit proces van verandering. Wetenschappers zijn het er over eens dat het bijna onmogelijk is om een Godsbeeld of wereldbeeld in de kern te veranderen. Met druk van buitenaf kom je een heel eind. Neuro Linguistic Programming helpt ook wel wat maar het is en blijft een behoorlijke kluif.

Het meest effectief is denk ik een confrontatie. Confrontatie met liefde, ziekte, dood, onrecht zijn de grootste veranderelementen die de mens in de kern van zijn bestaan raken en direct invloed uitoefenen op het wereldbeeld, zelfbeeld en Godsbeeld. Ten positieve en ten negatieve. De confrontatie met armoede en lijden heeft een enorme impact gehad op mijn Godsbeeld en mijn mensbeeld. Ik ben bijvoorbeeld niet zo optimistisch over de mens. Vind het moeilijk om mensen te vertrouwen en merk dat mensen oevr het algemeen met zichzelf bezig zijn; tot en met hun geloofsbeleving. De nadruk die ik tegenkom op "wat God allemaal voor mij kan en wil doen" maakt mij regelmatig onpasselijk (zie mijn blog van een paar weken terug over God goedkoper van een paraplu).

De confrontatie met armoede, lijden en onrecht heeft me doen beseffen dat wij, mensen, God ten onrechte verantwoordelijk houden voor al die zooi. We hebben daar onze taal voor aangepast: lijden en onrecht gebeurt onder Zijn toelating. Daar kom je echter niet zo makkelijk mee weg. Als iets onder mijn toelating gebeurt, ben ik er ook verantwoordelijk voor, en dus op aan te spreken.
Wijzelf, de mensheid is volledig verantwoordelijk voor armoede, lijden en onrecht en 100% aanspreekbaar op wat wij toelaten. Het is onder onze en mijn toelating dat deze dingen gebeuren. Ik kan en mag dat niet afschuiven op mijn hemelse Vader die volkomen volmaakt is!