Had ik me zo verheugd op drie heerlijk rustige dagen (wat deels best wel is gelukt); waar we niet op hadden gerekend is dat Moniek niet alleen haar nieuwe vriendje mee naar huis nam maar ook een of andere infectieziekte waar ze ontzettend veel pijn aan heeft. Zoveel dat ze al nachten niet had geslapen en ook nu, ondanks pijnstillercocktails en een slaaptablet niet kon slapen. Uiteindelijk is Martha zondag met haar naar de huisartsenpost gegaan. Een antibioticakuur en pijnstillers moet het euvel gaan verhelpen. De afgelopen nacht hebben we haar niet gehoord dus eindelijk slaapt ze.
Ze zou vandaag weer terug gaan naar Barcelona maar we houden haar denk ik maar hier totdat ze weer hersteld is.
De afgelopen dagen het verhaal van "Jezus gaande over het meer" (mat. 14:22-33) heel langzaam gelezen. Bij veel bijbelverhalen, die zo bekend zijn, moet ik mezelf dwingen om heel langzaam te lezen. Omdat je er zo gewend aan bent is er de verleiding om even flink door te rauzen; op naar de interessantere gedeeltes waar nieuwe, spannende dingen gebeuren. wat hebben die bekende verhalen nog aan nieuwe dingen te zeggen.
Veel dus.
Als de waarheid opeens je leven binnenkomt is dat altijd een giga-confrontatie met het zelf. De waarheid is als een licht dat zelfs de meest verborgen zaken naar de oppervlakte haalt. Als de waarheid voor me staat zal er een reactie zijn van schuld, schaamte, vragen, verdriet, leegte enz.. waar ik iets mee moet doen. Het gaat namelijk niet vanzelf over. De confrontatie biedt een gelegenheid om het eindelijk op te lossen. Je zou de reactie samen kunnen vatten met een woord: vrees.
Kan ik ermee naar Jezus toe? Is Hij wie Hij zegt te zijn: "Houdt moet, Ik ben het, weest niet bevreesd".
Wat doet Jezus met mijn vrees?
Geen enkele beschuldigend of oordelend woord van Jezus. Een kans dus!
Petrus grijpt die kans. Hij zet die stap van geloof en vertrouwen.
Drie fasen: Vrees - Geruststelling - Actie.
Als ik mijn vrees laat gaan door de geruststelling van Jezus te geloven komt er ruimte voor die volgende stap. Van geloof.
Morgenavond om 22.50 "De Verandering, tien jaar later". Ik ben benieuwd wat ze heel hebben gelaten van m'n verhaal. Door te knippen en te plakken kun je mensen heel veel laten zeggen.
Ze zou vandaag weer terug gaan naar Barcelona maar we houden haar denk ik maar hier totdat ze weer hersteld is.
De afgelopen dagen het verhaal van "Jezus gaande over het meer" (mat. 14:22-33) heel langzaam gelezen. Bij veel bijbelverhalen, die zo bekend zijn, moet ik mezelf dwingen om heel langzaam te lezen. Omdat je er zo gewend aan bent is er de verleiding om even flink door te rauzen; op naar de interessantere gedeeltes waar nieuwe, spannende dingen gebeuren. wat hebben die bekende verhalen nog aan nieuwe dingen te zeggen.
Veel dus.
Als de waarheid opeens je leven binnenkomt is dat altijd een giga-confrontatie met het zelf. De waarheid is als een licht dat zelfs de meest verborgen zaken naar de oppervlakte haalt. Als de waarheid voor me staat zal er een reactie zijn van schuld, schaamte, vragen, verdriet, leegte enz.. waar ik iets mee moet doen. Het gaat namelijk niet vanzelf over. De confrontatie biedt een gelegenheid om het eindelijk op te lossen. Je zou de reactie samen kunnen vatten met een woord: vrees.
Kan ik ermee naar Jezus toe? Is Hij wie Hij zegt te zijn: "Houdt moet, Ik ben het, weest niet bevreesd".
Wat doet Jezus met mijn vrees?
Geen enkele beschuldigend of oordelend woord van Jezus. Een kans dus!
Petrus grijpt die kans. Hij zet die stap van geloof en vertrouwen.
Drie fasen: Vrees - Geruststelling - Actie.
Als ik mijn vrees laat gaan door de geruststelling van Jezus te geloven komt er ruimte voor die volgende stap. Van geloof.
Morgenavond om 22.50 "De Verandering, tien jaar later". Ik ben benieuwd wat ze heel hebben gelaten van m'n verhaal. Door te knippen en te plakken kun je mensen heel veel laten zeggen.
was een goede uitzending Jan!
BeantwoordenVerwijderenHeb niet alles gezien, maar wat ik heb gezien was erg goed om te kijken...
BeantwoordenVerwijderen