Bijna in een rechte lijn vanuit het raam in m'n werkkamer komt de zon op. Ook al heb ik geen weiland, meer of zee voor de deur, een zonsopkomst is altijd spectaculair, ook al gebeurt dat van achter en tussen de betonnen elementen van het kunstwerk Kleinpolderplein door. Voor de zon maakt het allemaal geen verschil; die komt gewoon op en discrimineert niet.
Gods liefde werkt op eenzelfde manier. Of ik er iets mee doe is wat anders. Er kunnen 'kunstwerken' in de weg zitten, of een dik, zwart wolkendek of gewoon een zonneklep omdat die liefde van God als lastig wordt ervaren.
Stel je voor dat die liefde ongehinderd je hart zou kunnen raken; dat er helemaal niets meer tussen jouw hart en Gods liefde staat. Dan voel je je aardig bloot, dunkt me. Je staat dan echt in de schijnwerpers. God wil wel en in Jezus kan het. Ik hoef alleen maar ja te zeggen.
Gisterenavond een doorbraak in de geschiedenis van Eternal Differenz. Zoals het er nu uitziet hebben we een ploeg van zeven tot negen (jonge) mensen die de fakkel gaan overnemen. Op zo'n vergadering komt er al heel veel potentiele energie los. Een eerste officiele vergadering wordt afgesproken en ik ben heel erg benieuwd hoe dit op een positieve manier gaat bijdragen tot de ontwikkeling van dit unieke jongerenwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten