300

Vandaag mijn driehonderdste blog. Hoeveel zinnige dingen en hoeveel onzinnige dingen heb ik in die 300 blogs neergetekstverwerkt? Ik zou het niet weten. Het is moelijk om het zelf te beoordelen. Voor mij is het een aardige uitlaatklep. Bedankt trouwens voor de reacties op "de knoop".
Nadat ik gisteren wakker werd met een migraine (zou er een verband zij met "de knoop") was dit meteen de tweede opeenvolgende dag dat ik "niets" deed. Martha vertelt me dan dat ik me daar niet zo druk over moet maken. Ik probeer dat dan niet meer te doen maar erg succesvol ben ik daarin niet.

In de namiddag was de pijn voldoende gezakt (dit was trouwens de eerste echte pijndag sinds 13 januari!) en ben ik naar de kapper gegaan. Dat is altijd dolle pret. Ik krijg verse koffie en de dames willen altijd van alles weten over het werk dat ik doe (goh, wat een leuke baan heeft u...). Ze hebben de geplande uitzending van "de verandering" in de agenda gezet (22 april om 22.50) en zullen zeker kijken. Wat me keer op keer verbaast is hoe snel en gemakkelijk de meeste mensen over de diepe dingen van het leven willen praten. Geef ze een vinger en ze grijpen meteen je hele hand.

Eerst maar eens luisteren. Wat klinkt door vrijwel alle verhalen? Wantrouwen, teleurstelling, verraad, isolement..
Wacht eens, als ik goed naar ze luister zijn de dingen die ze zoeken bij God te vinden. Hoe help ik ze begrijpen dat ze bij Hem moeten zijn?
Eerst moet ik door de dikke laag vooroordelen en scheve godsbeelden heen. Hoe doe ik dat? Moet ik God verdedigen? Moet ik de kerk verdedigen? Uitleggen dat Bush en Balkenende het echt wel goed bedoelen? Hoe meer ik me daar aan waag, hoe groter de aversie wordt. Wat als ik nu eenvoudig vertel over mijn belevingen met God, de vragen die ik zelf ook heb, hoe belangrijk Jezus is in mijn relatie met God. Wat de mens afwijst is het beeld van God dat hij/zij zelf heeft gecreëerd. Als ik nu eens een heel ander beeld van God voorstel? Het praat in ieder geval een stuk makkelijker.

De knoop is trouwens voor een groot deel verwaaid. Zo werkt dat bij mij. Primair een heftige reactie, vervolgens wat afstand nemen en mezelf voorhouden dat de wereld niet vergaat. Daarna bedaren gevoelens en gedachten en komen weer in de juiste verhouding te staan.

Nu moet ik echt aan de bak vandaag. Zondagochtend, woensdagochtend, woensdagavond en donderdagavond spreken. En ik ben nog lang niet klaar.