Marathon

Je kunt er van alles van vinden maar toen ik gisteren naar een verslag keek van de Rotterdamse marathon die zondag werd gelopen en enkele verhalen hoorde werd ik gegrepen door de kracht ervan. Een man die (als gevolg van een hersenbloeding) acht jaar aan een rolstoel gekluisterd is geweest heeft zich middels revalidatie en wilskracht zover hersteld dat hij nu een marathon kon uitlopen. Een andere man die kruipend over de finish kwam had een dergelijk verhaal.

Respect!

Het is waar dat we vaak een crisis nodig hebben om onszelf te geven aan een droom of doel. Zolang alles goed gaat, het leven ons toelacht en we niet al te rood staan, hoeven we ons niet al te druk te maken.

Maar het leven manoeuvreert ons allen op een gegeven moment in een patstelling. Soms betekent het dat een volgende stap tot schaak en schaakmaat leidt maar het kan ook zijn dat een schijnbaar uitzichtloze situatie een bijzondere en nieuwe vastberadenheid uitwerkt.

Waarom zou ik God volgen? Omdat het goed voor me is?

Ach, niet iedereen doet aan lichamelijke oefeningen terwijl we weten dat het goed voor ons is.

Hetzelfde geldt voor het op je gewicht en dieet letten.

Weten dat iets goed voor je is, is voor de meesten onvoldoende motivatie om te veranderen.

Ik volg God omdat het de enige logische optie is en ik ben vastberaden om deze race goed te eindigen. Vanuit m'n geestelijk kreupel zijn heb ik Jezus gezien. Hij staat bij de eindstreep en moedigt me aan. Wacht even, wie is het die met me meeloopt? Zie ik daar Jezus? Warempel, het is Hem! Hij is de haas die me meetrekt en de burgemeester die opwacht bij de eindstreep.

Vanmorgen wezen hardlopen. Vaak een goede manier om "het hoofd weer leeg te krijgen". Alleen lukt dat maar moeilijk. Met teveel dingen bezig. Vandaag is het de 15e van de even maand. Dat betekent het schrijven van onze nieuwsbrief. Dat doe ik al 21 jaar. Telkens op de 15e van de even maand. En... ik heb er helemaal geen zin in. Toch ga ik het doen. En die zin dan? Die komt wel als ik aan de slag ga. Voor de middag staat de brief onder de daarvoor bestemde link hiernaast. Klik er eens op (den Ouden nieuwsbrief).

Bij de wee, volgens Midas Dekker (in een column over de Rotterdamse marathon) is het verhaal over het ontstaan van de marathon een mythe:

"Het is een gotspe dat een groot aantal idioten de Rotterdamse straten weer onveilig maakt, want de marathon is een fabel. Die Phidippides (hij liep van Marathon naar Athene, 42 kilometer, om daar te vertellen dat de Grieken de Perzen hadden verslagen, red.) heeft hem nooit gelopen. Pas eeuwen later is dat verhaal opgetekend. Een vriendje van Pierre de Coubertin, oprichter van de moderne Olympische Spelen, was taalkundige en diepte het sprookje op uit klassieke boeken. Op de eerste moderne Olympische Spelen van 1896 in Athene werd de marathon op het programma gezet, en een Griek won het onderdeel. Het leidde tot uitzinnigheid, daarom werd het zo populair."