Nadere inspectie heeft inmiddels uitgewezen dat de loodslabben om de schoorsteen ontbreken en dat de schoorsteen zelf ook niet in zo'n beste staat is.

Dat wordt nog een heel gedoe. Er zitten stenen los, de afdekplaat ligt er los op en met de Nederlandse regelgeving zal er een komplete steiger moeten worden opgezet en een comfortabele werkplek om de schoorsteen gefabriekt zodat de bouwlieden geriefelijk en veilig hun werk kunnen doen.
Dit soort klussen is net een maatje te groot voor mij om zelf te doen.
Ik heb wel de buren geïnformeerd en er zijn inmiddels acht buren die ook eventuele reparatiewerkzaamheden willen laten uitvoeren.
En zo blijf je bezig. Alles wat de mens bouwt is aan verval onderhevig. Ik kan niets bedenken dat de mens maakt en uit zichzelf beter wordt.
Geestelijk is dat precies zo. Een beweging van God wordt door de mens al snel in vormen, formules en blauwdrukken geperst. We nemen onszelf daarin heel erg serieus en iedere generatie lijkt het opnieuw te willen uitvogelen. Op zich wel goed, denk ik. Ik kan iets aannemen als waarheid omdat een autoriteit mij meldt dat dit de waarheid is maar diep van binnen wil ik toch liever zelf die waarheid ontdekken en ondervinden. Vandaar dat iedere generatie weer dezelfde vragen stelt. Vaak komen we bij de zelfde antwoorden uit. Zo zal ik nog steeds een schoorsteen nodig hebben maar het zou kunnen zijn dat er geen loodslabben meer nodig zijn. Iemand heeft een ingenieuze uitvinding gedaan waardoor de afvoer van water anders geregeld wordt. Wat niet veranderd is, is dat er nog steeds water afgevoerd zal moeten worden.
Goed, het slaat weer niet echt ergens op vandaag. Ik ga maar een boek lezen.
Moniek komt vandaag thuis! Dat wordt gebak eten. Hoop ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten