Back in Business

En dan is alles opeens weer zo heel gewoon. Vandaag zo'n beetje de hele dag bezig geweest met de voorbereiding voor 120 Athletes in Action mannen en vrouwen. Morgen spreek ik ze toe, ergens in de buurt van Enschede. De vraag: Wat is een discipel eigenlijk? Tja, denkt menig bloglezer nu, daar hoef je toch geen dag mee bezig te zijn, dat weet toch iedereen.

Okay, eventjes dan. Een discipel is een leerling van Jezus die door goed naar Jezus te kijken en Hem dan gaat nadoen, op Jezus gaat lijken. De vraag is of dat zo werkt. Het is namelijk meer dan een kwestie van nadoen. Ik kan m'n favoriete voetbalspeler of muzikant misschien wel imiteren; dezelfde kunstjes doen, dezelfde mimiek hebben en dezelfde schoenen en kleding dragen maar dat wil nog noet zeggen dat ik hetzelfde ben.

Jezus zegt dat ik mijn vijanden moet lifehebben. Ik ga me vervolgens inspannen om dat waar te maken. Met heel veel zelfbeheersing kan ik dat wel eventje opbrengen maar als mijn vijand heel erg moeilijk gaat doen en me erg onder druk gaat zetten kom ik op een breekpunt. Als ik dat breekpunt voorbij ben kan ik maar op een manier reageren en dat is vanuit wie ik werkelijk ben: Ik val terug op mijn identiteit. Dan zal ook blijken hoe ik echt in elkaar steek.

Dus, een leerling van Jezus gaan niet klakkeloos gewenst gedrag vertonen (dat noemen we ook wel "uit eigen kracht") want hij zal toch door de mand vallen.

Je moet beginnen waar Jezus ook begon. Hij ontwikkelde disciplines die Hem hielpen om voortdurend afgestemd te zijn en blijven op God de vader. Hier zijn er enkele:

Disciplines van Ontzegging

• Eenzaamheid, Alleen zijn
• Stilte
• Vasten
• Zuinigheid, Soberheid
• Kuisheid
• Geen eer van mensen nodig hebben
• Offervaardigheid, Geven

Disciplines van Betrokkenheid
Als ontzegging het noodzakelijke inademen is, is betrokkenheid noodzakelijk om het geleerde handen en voeten te geven.

• God grootmaken
• Feesten, vieren
• Dienen
• Gebed
• Gemeenschappelijke activiteiten
• Belijden
• Onderwerping

Ga naar http://www.lifedirection.org/ Helemaal onderaan de eerste pagina vind je een uitgebreid artikel van Dallas Willard over de Disciplines (English only)

Het juk van de Farizeeen en Schriftgeleerden was een ondragelijke last voor de mensen. Jezus biedt een juk dat zacht is en een last die licht is. Het 'moeten' en 'doen' maakt de mens moe. Het ontwikkelen van disciplines verandert de mens van binnenuit zodat het karakter van Christus langzaam maar zeker een weg van binnen naar buiten zoekt. Het 'doen' moet een gevolg zijn van het 'zijn'.

Vette blog

Ik realiseer met dat de blog van gisteren best wel lang was. Vandaag dan een korte en enigszins anders van aard.
Een van de bekendste werken van Andre Roebljovs en het enige dat met zekerheid volledig aan hem toe te schrijven is, is de icoon van de heilige drie-eenheid, dat dateert van rond 1410. Dit icoon is nu onderdeel van de expositie van de Tretjakov-Galerij in Moskou.

De goddelijke personen beeldde Roebljov af als drie engelen aan een tafel bij een boom. Dit tafereel is gebaseerd op hoofdstuk 18 in het eerste bijbelboek Genesis. In dat verhaal verschijnt God in de gedaante van drie mannen aan Abraham en Sara, die hun tent bij de eiken van Mamre hadden opgeslagen. Deze mannen kondigden aan dat de bejaarde Sara een kind zou baren.

Moet je eens naar kijken. Let bijvoorbeeld eens op het feit dat de drie personen elkaar aankijken. Fascinerend.

Patatje met en het oog van de naald

Toch wel heel erg lekker na drie weken lang alleen maar rijst te hebben gegeten! Vandaag geprobeerd om te bepalen welke boeken in mijn werkkamer uit de kast in dozen kunnen. De kasten ziten overvol en er liggen stapels boeken op de grond en de slaapbank. Mijn droom is om eens een huis te bewonen waar de grootste kamer (moet dan wel echt groot zijn, zo'n 50 of zestig vierkante meter) een bibliotheek is. In het midden van die kamer staat een grote tafel en om die tafel heen zitten vrienden te lezen en studeren.

Toen we van Emmeloord naar Rotterdam verhuisden besloten Martha en ik dat de huiskamer gewoon huiskamer mocht zijn en geen verkapte bieb. Heel veel boeken rusten nu al enkele jaren uit in dozen.

Morgen toch eens kijken of we niet een deel van onze slaapkamer kunnen opofferen voor enkele boekenkasten. Boeken horen namelijk niet in dozen maar moeten ten alle tijde klaar staan om te worden gelzen door hen die honger hebben naar informatie.

Vandaag twee uur bij de Slegte rondgekeken. Niets gekocht, hoor. Maar is is zoveel interessant spul dat gelezen zou moeten worden.

Elk uur verschijnen er wereldwijd ongeveer 120 nieuwe titels. Dat is zo'n 3000 per dag (Bron: http://www.princetoninfo.com/200405/40512c03.html). De hoeveelheid informatie die we tot onze beschikking hebben is duizelingwekkend. Als je dat vergelijkt met vijftig of honderd jaar geleden leven we in een totaal andwere wereld. Voeg hier de zoeksites aan toe en informatie over wat dan ook is voortdurend binnen ons bereik.

Vanmorgen wilde ik iets weten over het Koninkrijk van God. Als je dat Googled krijg je duizenden verwijzingen naar websites.

Informatie is echter niet hetzelfde als waarheid en dat is meteen ook een van de grootste zwakheden; je weet nauwelijks meer welke informatie betrouwbaar is en heel veel is niet verifieerbaar.

Iemand zegt iets een keer en die zogenaamde waarheid gaat een eigen leven leiden.

Zo heeft een bijbeluitlegger eens de fabel bedacht dat het oog van de naald waar Jezus het over heeft een klein poortje is naast de grote poorten in Jeruzalem. Een kameel kon daar dan alleen doorheen als je haar stripte van alle bepakking en tuigage. Dan, met veel moeite en op haar knieen zou de kameel er net doorheen kunnen.

Zo'n poortje bestaat echter niet en heeft ook nooit bestaan. Toch hebben generaties bijbeluitleggers het als waarheid overgenomen en verkondigd.

We kennen het zelfs als uitdrukking wanneer iemand ternauwernood aan een groot gevaar is ontsnapt. We zeggen dan dat die persoon door het oog van de naald is gekropen. En dat danken we dus aan de fantasie van een bijbeluitlegger van weleer. Google "oog van de naald" maar eens en je ziet hoe hardnekkig deze fabel over als "waarheid" verschijnt. Omdat een kameel echt niet door het oog van een naald kan hadden we een "oog" nodig waar zij met veel moeite wel door zou kunnen. Op haar knieen. Zo zouden wij het koninkrijk van God binnen kunnen gaan. Met veel moeite en op onze knieen. Maar dat zou betekenen dat we het wel op eigen kracht zou kunnen. Jezus wilde echter duidelijk maken dat het zonder een bovennatuurlijk ingrijpen van Zijn kant gewoonweg onmogelijk is en blijft om het Koninkrijk binnen te gaan. Niks geen minipoortje!

Er zit wel een deur in de poort. Die was voor "voetpassagiers". Maar daar kan zelfs met de beste wil van de wereld nooit een kameel doorheen.

Het beste onderdeel..

Weer thuis! De vlucht verliep goed, denk ik. Na enkele slaaptabletten te hebben ingenomen heb ik meer dan de helft van de tien uur durende vlucht niet bewust meegemaakt. Hier zit een gelukkig mens achter z'n PC. Vanavond met Martha en de kids uit eten.

India, dag 21. Laatste dag!

Wel, de laatste lessen zijn achter de rug en voor me ligt een vrije middag en avond voordat ik omstreeks middernacht richting vliegveld vertrek. Als alles volgens plan verloopt landt het vliegtuig om 09.00 zondagochtend.

Ik heb vannacht na liggen denken over wat iemand doet als hij zich dagelijks meer dan een uur opsluit in de badkamer. Hier zijn enkele opties:

1. Hij epileert zijn borsthaar met een pincet nadat hij foto's heeft gezien van Indiase acteurs die met een glad geschoren torso door het leven gaan.
2. Hij lijdt aan narcissisme en krijgt geen genoeg van het zichzelf bekijken in de spiegel.
3. Hij zit op de wc en wacht op wat maar niet niet komt en geeft rond etenstijd op met de gedachte, 'misschien morgen'.
4. Hij spoelt z'n ondergoed door en bedenkt zich dan dat hij niets anders heeft om aan te trekken, dus naakt de kamer in moet, zich daarvoor schaamt en wacht tot z'n kamergenoten zich naar de ontbijttafel snellen.
5. Er zijn geen problemen met z'n stoelgang maar hij schaamt zich voor restlucht en wacht totdat hij zeker weet dat alles weg is.

Drie volle weken met super vel leer- en lesstof. Wat schiet ik er mee op?
Ik heb nog weinig tijd gehad voor reflectie maar hier enkele gedachten:

Counselling Systems met een nadruk op "Narrative Therapy" heeft me een totaal andere kijk gegeven op hoe personen en gezinnen baat kunnen hebben bij pastorale hulp. Het heeft me ook nieuwe inzichten verschaft over "gaten" in mijn eigen levensverhaal en hoe deze effect hebben op de manier waarop ik wel/niet functioneer.

Philosophy of Ministry & Leadership: Waarom doe ik wat ik doe? Wat is de filosofische en geloofsbasis voor de manier waarop ik werk, leiding geef enz? Ik heb ontdekt dat het Verzoenende aspect van het werk van Christus een belangrijke rol speelt bij het formuleren van mijn uitgangspunten. Alles en iedereen kan vezoent worden omdat het in Christus verzoent is. Gebroken relaties, de schepping enz.. er is een weg tot herstel en die weg is Christus.

De andere vakken laat ik maar even zitten want ik denk, zeer gewaardeerde bloglezer, dat je nu ongeveer het gevoel hebt af te moeten haken. Gewoon doen. Morgen schrijf ik weer een blog vanuit huis.

Thuiskomen is nog altijd het beste onderdeel van een reis!

Nog een nachtje in het vliegtuig...

India, dag 20

Vandaag een opruimgevoel. Met nog een nacht te gaan dwalen m'n gedachten af en ben ik er al niet helemaal meer bij. De sfeer is ontspannen en uitgelaten. Na drie weken ingespannen en geconcentreerd werken begint iedereen aan ontspanning te denken. Vandaag kregen we speciale kip; Tandoori-kip met wat meer vlees aan de botjes en... vanille-ijs toe.

 

Een van m'n medestudenten vertelde me dat hij 's-morgens niet in de badkamer kan omdat z'n kamergenoot van 06.45 tot 07.55 (ja, 70 minuten en het is niet eens een vrouw!!) de badkamer bezet en pas vanmorgen had hij de moed bijeengeraapt om de badkamerbeztter te confronteren met z'n bezitterige gedrag. Deze man heeft meer geduld dan ik; ik zou zeker op dag twee de confrontatie al zijn aangegaan.
Ik vraag me wel af wat iemand 70 minuten lang in de badkamer doet?

 

 

Nog een nacht hier en een nacht in het vliegtuig.

India, dag 19

De blaffende honden zijn opgelost. Weg. Goed geslapen. Geen zin om uit bed te gaan. Dat gebeurt nooit. Vandaag wel. Ben er toch maar uit gegaan. Was niet happy. Ondanks het feit dat ik in November al een emailbevestiging van de goede ontvangst van mijn inschrijving heb ontvangen zijn al mijn papieren weg. Of ik zo goed wil zijn om nogmaals een aanmeldingsformulier in te vullen... Je moet een beetje een soepele huid hebben hier. Administratie is niet de sterkste kant van de school. Daar staat tegenover dat men heel erg flexibel is. Het lijkt me het best om zoveel mogelijk mee te bewegen. Ik zou een barcode, die toegang verschaft tot de virtuele bibliotheek van Briercrest, krijgen als mijn inschrijving komleet is. Nadrukkelijk werd vermeld dat echt alle onderdelen van de aanmeldingsprocedure (A,B,C en D) op orde moest zijn. Toen ik mijn "probleem" voorlegde aan de Barcodemeneer terwijl we naast elkaar, slechts gescheiden door een schaamschot, onze blazen leegden, zei hij dat ik de code zo ook wel kon krijgen: "I trust you". Een soort van "Give and Take" situatie.

 

Inmiddels heb ik mijn aanmeldingsformulier opnieuw ingevuld en ingeleverd. Nu maar hopen dat het veilig in Canada aankomt.
Morgen moet ik een extra koffer(tje) organiseren om alle boeken in mee te kunnen nemen. Boeken zijn hier trouwen giga goedkoop. Westerse boeken die in India worden gedrukt zijn 80 tot 90% goedkoper! En ik zit hier dicht bij het vuur. OM is de grootste uitgever van Christelijke boeken in India en op de Campus is de grootste christelijke boekwinkel van India. Alleen, hoe krijg ik ze mee. En, wanneer ga ik ze lezen?

 

Nog twee nachten hier en een in het vliegtuig. Het schiet nu echt op.

India, dag 18

Een nieuwe hond is gearriveerd. Een broodmagere Doberman. Waar men deze heeft opgetrommeld, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat deze nieuwe "waakhond" de hele nacht door heeft geblaft. Is het geen nachtwaker met politiefluitje en breekijzer, dan is het wel een blaffende hond. De hond hanteert waarschijnijk dezelfde filosofie als de nachtwaker (zie gisteren).

Ik heb geklaagd en men heeft me verzekerd dat het probleem opgelost wordt. Dat is een geruststelling. De enige zorg is dat men er niet bij zegt wanneer dat de oplossing komt.

Ondertussen glijd ik door de drie weken heen. Nog drie nachtjes hier en een in het vliegtuig. Morgen een koffer of stevige tas kopen om de ongeveer tien kilo moeken in mee naar huis te nemen.

In mijn "cel"

Aantekeningen

Aantekeningen met pen

De blaffende Doberman

India, dag 17

Boekbeschrijving: 'het lezen van een boek dat door iemand anders is geschreven en het vervolgens schrijven van een eigen boek'.

Instructie van Prof: "Nadat je klaar bent met al je schrijfwerk, schrijf je je introductie want pas dan heb je een goed overzicht van dat wat je hebt geschreven". Een paar weken later levert een student z'n werk in met helemaal aan het eind, na de conclusie... de introductie!

Een van de docenten zit vol met dit soort verhalen. Hilarisch.

Gisteren is me uitgelegd wat nu precies de functie is van het lawaai dat de nachwaker produceert. Hij doet zijn rondes met een politiefluitje waar hij voortdurend op blaast en sleept een breekijzer achter zich aan. Ik dacht dat het was om inbrekers, dieven en ander gespuis te verjagen maar dat is niet zo. Het is een preventieve maatregel. De boodschap naar potentiele boze mannen is : "we zijn wakker, dus blijf vooral buiten de muren van de compound". En dat "we zijn wakker" geldt helaas voor iedereen. Om het uur moeten we dit oordeel ondergaan. Oordopjes helpen een klein beetje en na ruim twee weken slaap ik door de meeste nachtwakerpassages heen.

De Indiers kunnen niet geloven dat ik het lef heb om af en toe een klas over te slaan. Veel lessen gaan trager dan stroop en af en toe een les overslaan brengt je weer bij de les. Ook doen er foto's de ronde waarop ik slapend in de les ben vastgelegd. vanmorgen was ik om vier ur wakker.
Geen wonder dat ik dan om twee uur 's-middags even wegzak.Een van de Indiase profs zei: "Ik heb er geen enkele probleem mee als iemand in mijn les wil slapen. Het enige wat ik die persoon vraag is om dat staande te doen".

Nog vier nachtjes hier en een in het vliegtuig en ik ben weer thuis.

De haan van gisteren en eergisteren

Een bijzondere man

Een ongewone verkeersdeelnemer

Moet ik dit beschrijven?

Wat een schitterend, sprekend gezicht!

India, dag 15 en 16

Zondag, 06.00. De haan kraait en de plafondventilator stopt met wat het de hele nacht deed. Het is nog aardedonker en er zit niet anders op dan deze stroomstoring uit te liggen. Wat een teleurstelling. Dus niet. Helaas is de stroomstoring na tien minuten al opgelost en besluit ik om uit bed te gaan.
Na me gewassen te hebben m'n favouriete Levis 501 geinspecteerd op curryvlekken. Hoe ze er in zijn gekomen weet ik, maar ze zaten er en ze zijn bijna niet te verwijderen. Schrobben, poetsen, weken en nog eens poetsen en schrobben. Met het blote oog zie ik nu niets meer maar schijn bedriegt. Wacht maar tot hij (of is een Levis een "zij") droog is.

 

07.25, de haan kraait nog steeds. Startproblemen. Tijd om te gaan ontbijten en de rest van de dag wat te lezen, in de zon te zitten en naar de stad te gaan met wat Indiers.

 

Maandag, 09.00. Mijn eerste uur zit erop. Een vrij uur! Gisteren met wat lui de stad in geweest. Daar was weinig boeiends te beleven dus ik was alweer snel terug. In de stad kwam ik Gandhi tegen en, ook al maakt India een enorme economische ontwikkeling door, sommige fenomenen zullen jaar en dag deel blijven uitmaken van het leven in India. Temidden van de verkeerschaos loopt een koe. Met de stroom mee als een fiets zonder berijder. De koe loopt daar alsof zij precies weet waar ze naar op weg is; een soort van zondagmiddagbezoek aan de schoonfamilie.

 

20.30, de eerste studiedag zit erop. Vandaag de subjects voor volgend jaar gekozen en de boeken uit de bibliotheek gehaald. Gelukkig mag ik tien kilo extra meenemen op de vlucht naar huis.

Ik ben op en ga naar bed.

India, dag 14

Gisterenavond in het Marriot wezen eten. Dat is echt een andere wereld. In een land als India valt het contrast des te meer op. Extreme armoede en exorbitante luxe bestaan naast elkaar.

 

De mix van Indiërs en Westerlingen in de klas is af en toe hilarisch. Twee totaal andere culturen. Voorbeeld: In het westen wordt in huwelijksseminars het belang benadrukt om uitdrukking te geven aan wat we voor elkaar voelen. We kunnen niet vaak genoeg zeggen "Ik hou van je", en we geloven oprecht dat we het helemaal voor elkaar hebben. In India gebeurt dit iet of nauwelijks maar dit betekent niet dat men minder van elkaar houdt. De westerse adviezen worden hier afgedaan als oppervlakkige technieken. Een van m'n klasgenoten zei: 'het is onnodig om maar te blijven herhalen dat je van iemand houdt. Het belangrijkste is dat de ander het weet".

 

Ander voorbeeld: In het Westen zijn de meeste mensen in staat om ander woorden te brengen wie ze zijn, hoewel ook wij liever praten over onze prestaties, wat we doen en wat we allemaal bereikt hebben. In kleine groepjes oefenden we dit de afgelopen week en het was vrijwel onmogelijk voor de Indiërs om de vraag "Wie ben ik" te beantwoorden.
We gaan er aan voorbij dat deze belangrijke vraag ook maar een cultuurverschijnsel is waar we een aardige prijskaartje aan hebben gehangen.
Hier is je naam belangrijker; of de naam van je Vader; dat zegt meer over wie je bent dan al die andere dingen.
Andere vragen : Waar kom je vandaan?

 

Vanavond ga ik een Kingfisher (een locale biertje) drinken met Rick Hicks die hier ook is. Rick en ik zitten in het team dat de Mentoring Clinics in OM doet. Ontzettend leuk om hem hier tegen te komen.

 

Wat hoofpijn betreft; de laatste drie dagen geen spoor van wat voor pijntje dan ook. Ik vroeg me af wat ik anders deed dan normaal en dat was het slikken van Multi-Vitaminen en Mineralen, Vitamine C en het mezelf be-sprayen met een ultra sterke muggenspray (40% DEET). Ik ben met alles gestopt en de pijn was weg. Welk van de drie het was, weet ik niet en ik ga het ook niet uittesten.

 

Morgen een vrije dag. Hoera!!!

 

India, dag 13

Een korte blog; Vanavond geen tijd. Ik ga met Viv Thomas uit eten en tegen de tijd dat we terug zijn is de bieb al dicht. Zojuist een bobiografie bekeken over Winston Churchill in het kader van Philosophy of Ministry & Leadership. Eerder deze week hebben we naar het leven van Fidel Castro en dat van Condolleza Rice gekeken. Churchill was gek op macht, had nauwelijks een moraal in zijn leven en vond oorlog "fun". Het is interessant om deze levens met elkaar te vergelijken en na te denken over de vraag wat mijn filosofie is achter wat ik ben en doe. Waarom doe ik wat ik doe? Wat zijn mijn ambities? Waar komen ze vandaan? Waar zijn ze op gericht?

Ik probeer al mijn vrije minuten en uren te gebruiken om boeken te lezen en samenvattingen, reflecties en kritische reflecties te schrijven. Hoe meer ik nu doe, hoe minder boeken ik mee naar huis hoef te zeulen.

Mijn ziel leeft op, nog acht nachtjes hier en een in het vliegtuig.

India, dag 12

Toen Viv Thomas de geweldige harmonie en eenheid tussen de Vader, de Zoon en de Heilige Geest beschreef als een "dans" kwam er meteen protest vanaf het Indiase kamp; of meneer misschien en andere analogie kon bedenken.
Dezelfde dame greep haar zes minuten presentatie over haar philosophy of ministry aan om de klas te bepreken. We lagen letterlijk dubbel van het lachen. Gelukkig zag ze er zelf ook de humor van in. Ik heb haar beloofd dat ik, voordat de lesperiode ten einde is, een dansje met haar waag. Vanaf nu zal ze met een grote boog om me heen lopen, denk ik.

Ons team heeft besloten om de prijs te delen en laten morgen in de pauze een krat Pepsie en fanta aanrukken. Het kost hier sowieso geen drol. Een flesje pepsie kost 15 eurocent. Er blijft dan nog genoeg over om voor iedereen een sleutelhanger mee te geven. Ik weet niet meer wie er met de sleutelhanger kwam maar het klinkt goed. Wie wil er nu geen sleutelhanger?


Bijgaand de foto van onze interpreatie van de Taj Mahal. Let op de reflectie in het water! Is het niet wonderschoon?

Een wereldwonder in wording. Let op de enige persoon in het team dat op de knieen werkt. Wat een toewijding en inzet.

Het briljante ontwerp- en constructieteam uit Indonesie, Bangladesh, India en Nederland. Direct naast me mijn potentiele danspartner die me koste wat kost ontloopt.

Terecht een prijs voor het meest spectaculaire ontwerp

India, dag 11

Wel, de helft van de race zit erop. Vandaag bij Philosophy of Ministry & Leadership in vier teams replica's van de Taj Mahal gebouwd (foto volgt). Was erg leuk om dat in 75 minuten te doen en ons team heeft de prijs voor het meest spectaculaire bouwwerk gewonnen: 500 Roepies (9 euro). Nu is de taak aan mij om een manier te vinden om dat geld dat met het team op te maken. Hadden we maar niet gewonnen want wanneer moeten we dat dan doen?
Ik heb besloten om het maar niet meer over hoofdpijn te hebben maar er is iets vreemds aan de hand.

Ik las pas een aardige quote van een vrouwelijk leider die schreef: "All teammembers are allowed to ride my BMW five minutes each week. They can Bitch, Moan and Whine for five minutes. After that they need to start coming up with solutions". Ik dacht, zeer gewaardeerde bloglezers, dat jullie deze quote wel aardig zouden vinden. Het is zo lekker en makkelijk om te mopperen. Dat moet ook kunnen maar er moet dan wel de bereidheid zijn om constructief na te denken over hoe dingen dan anders zouden kunnen.

Vanmorgen weer wakker geworden onder begeleiding van de unieke "Good Morning India" geluiden van mijn benedenburen. De conferentie die in de grote zal plaatsvindt duurt geloof ik tot morgen. Er komen allerlei rare geluiden uit de hal. Dat kan ook haast niet anders met een 'apostel die door God geroepen zou zijn om het werk van de Reformatie af te maken'. Daartoe moeten hij negen boeken schrijven. Een is er af. We hebben dus nog even de tijd totdat de reformatie afgerond is. Er lopen wat vreemde snoeshanen rond op deze aarde.... Lord, have mercy!

Welnu, er is alle reden om goedgemutst te zijn. Vanaf dit moment tel ik terug. De tijd die resteert tot aan de hereniging met mijn geliefden is korter dan de tijd die ik hier heb doorgebracht. Mijn devies is en blijft dat het beste moment van iedere reis de thuiskomst is.

India, dag 10

De faciliteiten hier worden ook verhuurd aan derden en er is nu een groep met een opperhoofd die zichzelf apostel noemt. De mannen slapen op de benedenverdieping in ruimtes met stapelbedden. Vanaf 05.30 is het een "Good Morning India" belevenis. Indiers (de mannen althans) hebben de nare gewoonte om 's-morgens uitgebreid te rochelen (GGGGGKKK Tuf). Eigenlijk wil je daar niet bij zijn maar het is nu eenmaal niet anders.

 

Vandaag een bijzonder Aha-moment meegemaakt. Om precies uit te leggen wat dat dan precies inhoud zou een paar A-viertjes in beslag nemen en de meeste Blog-lezers zouden na enkele regels al opgeven. Kern is dat het me bijzonder heeft geholpen in m'n zoektocht naar de focus in mijn werk bij de Brandaris. Daar loop ik al maanden mee te worstelen. Al het werk in de gemeente is belangrijk en het is best wel moeilijk om daarin keuzes te maken, vooral om het werk van de gemeente in de volle breedte m'n hart heeft.

 

Verder een herhaling van het programma van gisteren. Elke dag is deze week precies hetzelfde:

08.00 Counseling Systems and Methods
09.10 Philosophy of Ministry and leadership
10.30 Philosophy of Ministry and leadership
11.30 Biblical Interpretation and leadership

 

12.30 Lunch

 

13.30 Philosophy of Ministry and leadership
14.40 Biblical Interpretation
16.00 Philosophy of Ministry and leadership
17.10 Philosophy of Ministry and leadership

 

18.10 Dinner

 

19.00 Counseling Systems and Methods
20.00 Huiswerk, email, blog, biebwerk en naar bed

 

 

India, dag 8 en 9

Lang geleden dat ik zo uit heb gezien en genoten van een vrije dag. Een kerkdienst om de hoek. het zingen overgeslagen (anderhalf uur vind ik wel erg lang) en net voor de preek naar binnen. Er werd verslag gedaan van de situatie in Orissa, een Indiase deelstaat waar de afgelopen weken 95 kerken verwoest zijn en vier gelovigen gedood. In Orissa is er sinds jaar en dag een enorme haat tegen christenen. In een nabijgelegen staat kan het weer helemaal anders zijn. De baas van de staat Andrah Pradesh, waar Hyderabad deel van uitmaakt, is christen. Dat kan dus naast elkaar bestaan in een land.

Het ontbijt bestond vandaag uit een ultra hard gekookt ei en witbrood en daarbij de alomtegenwoordige Indiase thee (tegenwoordig gewoon in poedervorm en instant verkrijgbaar. Niks geen gedoe meer met verse kardamon en buffalomelk (helaas).
Na het ontbijt het terrein rondom de campus verkend. Hieronder wat foto's. Volgende week zondag heb ik enkele lokale Indiers gevraagd om me mee te nemen naar het centrum van Secunderabad. Ik trakteer ze dan op Pizza Hut.

Maandag, 14 januari
Deze dag zit er ook weer op. Waarom weet ik niet, maar ook vandaag weer schele hoofdpijn. De afgelopen dagen ging het juist zo goed. Ik slaap verder prima en lang genoeg, maak me niet te druk en drink geen koffie (misschien zit ik in detox..).
Nieuwe vakken vandaag: Counseling Systems en Philosophical Foundation for Ministry.

Nu heb ik het gevoel dat ik wat leer.

India, dag 7

Vandaag o.a. wat fotootjes van prachtige Dalitkinderen!

Yes, de eerste zes dagen zitten erop! En... geen een klas gemist en dat terwijl je per subject drie klassen ongestraft mag missen. Ik zou bijna trots op mezelf worden. Vanavond een uur extra omdat de prof een trein moest halen. Niemand klaagde en ik had de kans om bij te praten met een goede vriend van me, Viv Thomas, een van de profs waar ik jaren mee heb gewerkt in OM. We besloten om en cola te kopen aan de overkant van de weg waaraan de Campus grenst. Dat is een missie met een hoog risicogehalte. De weg is zo druk en het verkeer een giga-chaos. Het feit dat ik nu dit blog typ getuigt dat het ons gelukt is.

Toch zit het me een beetje dwars dat daar waar systematische theologie beoogt om een onderwerp in de bijbel systematische te bestuderen, d.w.z. alles wat er wordt geschreven over een onderwerp verzamelt, bestudeerd en daar dingen over gaat zeggen, het niet helemaal zuiver is als je in plaats daarvan de klassieke calvinistiche leerstellingen neemt en deze aan de hand van enkele teksten gaat bewijzen (lange zin).Nou, en dat gebeurde deze week. Ik ga er in m'n evaluatie wat van zeggen!

Ik kom nu een beetje in m'n ritme en heb wat behendigheid ontwikkeld in het mezelf wassen met behulp van een emmer water en een maatbeker. Het is natuurlijk niet zo dat die maatbeker als washandje wordt gebruikt. Al ik er van een afstand naar zou kijken zou ik het "een zichzelf begieten met behulp van een emmer water en een maatbeker" noemen. De geweldige luxe is dat ik de beschikking heb over heet water!
Diezelfde maatbeker fungeert ook als wc-papier.
Nog twee weken te gaan en op dit moment voelt dat nog heel erg lang.

Morgen geen blog! Op de enige dag in de week dat we vrij hebben en zouden kunnen werken is de bieb dicht! Dus, pas over 48 uur weer een update.

Hieronder een foto van de Biblical Interpretation las met Dr. Richard Jones, een schattige, zachtaardige man die een heleboel te melden heeft!

India, dag 6

Wel, vandaag hadden we de laatste drie uur als een dik blok (van 16.00 tot 19.00) en aten pas daarna . Heerlijk, de rest van de avond vrij? Tijdens het eten kregen we te horen dat we allemaal om 19.30 werden verwacht voor een algemene sessie. Dat is een beetje de manier waarop de communicatie verloopt. Ik had niet veel beter en anders verwacht dus het valt allemaal wel mee. Ik dacht dat de pijn in m'n onderrug te maken had met een mild griepje of iets dergelijks totdat iemand me erop wees dat er een correlatie bestaat tussen pijn in de onderrug en het negen uur per dag op een plastic tuinstoel zitten.
Alle studenten zien nu uit naar zondag, de enige dag in de week zonder verplichtingen. Nog een dag te gaan.

Op de campus is ook een Good Shepherd School; een lagere school voor Dalitkinderen. Schattige kinderen en zeer fotogeniek! De dalits zijn de zogenaamde onaanraakbaren, in India zijn het de Dalits die het laagste van het laagste werk doen (als ze al werk kunnen krijgen!). Rechten hebben ze niet. Er is een massale beweging onder de Dalits gaande. Duizenden, tienduizenden zijn tot bekering gekomen nadat hun leiders enkele jaren terug het Hindoeisme afzworen. Het Hindoeisme bood geen enkele hoop, geen enkel uitzicht. Het christendom biedt echter hoop en (gelijk)waardigheid in Jezus Christus. In het hele land worden Good Shepherd scholen en kerken gesticht. OM heeft visie en en plan om in de komende tijd totaal 1000 scholen te stichten.

OM's eigen theekopjes en/of koffiebekers

Receptie en "hoofdstraat" op de Campus

De oprijlaan

Suiker met een beetje thee of koffie

Dalitkinderen worden op school gedropt

India, dag 5

Weer een dag voorbij en weer de volle negen uur uitgezeten ook al werd ik weer geplaagd door hoofdpijn die gelukkig in de loop van de dag wegtrok. In de systematic Theology klas een emotionele aanvaring met de professor die verder heel sportief en ruimhartig is, hoor.
Er uis weinig tijd om tussen of na de lessen de medestudenten te leren kennen. Als het 20.30 is gaat iedereen naar de bieb, naar bed of naar de computers om emails of research te doen. Het ontbijt is om 07.30 en de eerste klas begint om 08.00 uur.
Ik begin uit te zien naar zondag. Die is helemaal vrij. Ben benieuwd hoe dat voelt.
Ik probeer 's-avonds zoveel mogelijk aan de opdrachten te werken die we thuis uit moeten voeren. het is echt hel erg veel en sommige profs lijken er behagen in te schepen om veel onnodig leeswerk op te geven. Voor research moeten we bijv. vier boeken lezen die eigenijk allemaal hetzelfde zeggen maar er wordt wel van ieder boek een serieuze samenvatting verwacht. Daar word ik een beetje rebels bij.

 

Voor Systematic Theology moeten o.a. twee dikke pillen over ST indegraal worden gelezen en samengevat. Er is niemand met een gezond verstand die een boek over ST integraal leest! Dat gebruik je meer als naslagwerk. En wat gebeurt er als er iets onredelijks wordt gevraagd? Juist ja, dan zoek je naar sluipweggetjes.

Een reactie op en vorige blog luidde "Systematic theology is eigenlijk al een contradictie, want God is helemaal niet systematisch.... "

 

Met systematisch wordt bedoeld dat je gehele Bijbel gebruikt om uitspraken te doen over bepaalde zaken. Bijvoorbeeld: op de vraag 'wat zegt de Bijbel over bekering", kijk je niet nar een of twee verzen die bijvoorbeeld jouw voorkeeur hebben maar kijk je naar het brede spectrum van wat de Bijbel daar over zegt en doet op grond daarvan uispraken over het onderwerp dat een brede Bijbelse basis heeft. Het helpt om eenzijdige of onvolledige uitspraken te voorkoen. Op zich wel een zinnige oefening dus.

 

Verder is er weinig spannends te melden. lange dagen waarvan we er vier hebben gehad. Nog veertien te gaan.

Geen foto's want de verbinding hier is zo langzaam dat ik zeker een uur bezig zou zjn.

 

 

India, dag 4

Nog even en ook deze dag zit er weer op. In de Systematic Theology class zit een dikke Indiaase dame die er een sport van maakt om als eerste een te lezen tekst te vinden en deze dan voor te lezen. De rest van de klas heeft er echter weinig aan omdat ze vervolgens niet te verstaan is door een dik Indaas accent en een volkomen ontbreken van enige intonatie of volume. Van arrenmoede moeten we de tekst dan zelf ook opzoeken om te lezen wat er eigenlijk staat.

 

Het verplichte "Research en Design Methodology" is saaier dan saai. Gelukkig heb ik een plekje achterin gevonden en heb ik vandaag hele stukken kunnen missen door in slaap te vallen. Het is vooral bedoeld voor de Indiers die binnen het onderwijssysteem niet wordt geleerd om vor zichzelf te denken. Bij ons in het Westen is het heel gewoon dat je op de Middelbare School al verslagen schrijft, zelf informatie bij elkaar schraapt en geleerde zaken weet toe te passen. Indiers niet. Tot en met het HBO krijgen ze zonder uitzonderingen uitsluitend examens. Informatie wordt uit het hoofd geleerd.  Pas als ze op academische nivo gaan leren moeten ze leren hoe ze een verslag moeten schrijven. Het gaat zelfs zover dat zefs op Masters nivieau de Indiers toch nog een examen mogen doen (naast mildere criteria voor de verslagen). De klassen moeten verplicht worden gevolgd. Elke absentie staat gelijk aan een korting van 1% op de uiteindelijke beoordeling.
Verslagen, werkstukken en onderzoeken moeten in een bepaald format worden geschreven, daar zijn strikte regels voor. Ik heb zoiets van 'geef mij de regels nu maar dan zal ik voor een keer in mijn leven m'n best doen om de regels te volgen'. Helaas gaat ook dit alles bij elkaar 30 uur duren....

 

Vannacht liggen worstelen met Calvijn en ik ben er niet uitgekomen. Waarschijnlijk zal dat ook nooit gebeuren. In het leven met God blijven veel zaken een groot mysterie en hebben we gewoonweg te weinig informatie om absoloute uistpraken te kunnen doen over heel erg diepe zaken die iedereen in het leven raken. Ik heb wel m'n nieuwe, grote, zachte kussen en dat maakt het allemaal een stuk angenamer. ik denk maar zo, dat als je je dan zorgen maakt, je er wel voor moet zorgen dat je er dan comfortabel bijligt.

 

India, dag 3

Vandaag de tweede studiedag. Twee uur Biblical Interpretation, vijf uur Systematic Theology en twee uur Research & Development. De professor Systematische Theologie is behoorlijk calvinistisch en ik merk dat ik daar best wel problemen mee heb. Vooral als het gaat om de Alwetendheid van God. E bestaat een logische samenhang tussen Gods alwetendheid en het probleem van het lijden en onrecht. Een calvinist gelooft dat dat allemaal gebeurt onder Gods toestemming, met andere woorden dat God uiteindelijk verantwoordelijk is. Omdat we zijn hogere plan niet kennen kunnen wij de zin van het lijden niet zien of begrijpen. God gebruikt het lijden.

 

Ik kan daar niet mee leven. Ook al zou God lijden en onrecht niet goedkeuren, Hij staat toe dat het gebeurd; als een vader die toekijkt hoe zijn kinderen verkracht, misbruikt, gemarteld en gedood worden; het zou allemaal een hoger plan dienen; alles onder de noemer van liefde? Ik kan niet leven met dit wrede beeld; het verhoudt zich op geen enkele manier tot een liefhebbende God die het beste met de mens voorheeft.
Als ik naar Jezus kijk zie ik een heel andere God. Een God die onrecht haat en er tegen in het verweer komt. Een God die uitermate bewogen is met mensen; huilt om het lijden en de dood.

 

Grappig trouwens dat calvinisten, die strikt op de Bijbel menen te vertrouwen, toch wel heel veel waarde hechten aan de inzichten van de kerkvaders waaronder Augustinus een wel zeer prominente plaats inneemt. En het was Augustinus (en later Eusebius) die theorieen ontwikkelde over Gods alwetendheid, lijden, onrecht en de zogenaamde toegestane wil van God. Deze aannames hebben de tand des tijds doorstaan en we kennen dar toch een hoop gezag aan toe.

 

Een vrolijker noot: 's-nachts lopen hier bewakers over het terrein die fluitend en op trommels slaand hun rondes doen. Een manier om inbrekers en dieven te laten weten dat het gezag in aantocht is en dat ze zich beter uit de voeten kunnen maken. Zeer effectief. Helaas houdt het ook de meer vredelievende burgers en gasten uit hun slaap.

 

Disndagavond, 20.30. De laatste les zit erop. Ik heb me enorm op zitten vreten. Na tien lessen ben ik de oercalvinistische benadering al helemaaal beu. Verhalen over hoe fijn God een ellendige situatie gebruikte om iemand iets te leren en dergelijke. Over hoe een ongeluk de professor in contact bracht met zijn vrouw. Mijn opmerking dat als hij dat ongeluk niet had gehad hij zeer waarschijnlijk met een andere vrouw zou zijn getrouwd, viel niet echt goed. De calvinist gelooft namelijk dat dat ongeluk nodig was om het contact met de vrouw die God voor hem had voorbestemd tot stand te brengen. Ik geloof persoonlijk, en kan dat aan de hand van de Bijbel verdedigen, dat we daarmee God beperken en de vrije wil van de mens.

 

Maar goed ik weer genoeg gemopperd.

India, dag 1 en 2

Na een probleemloze vlucht van acht en een half uur in Hyderabad geland. Ik zou daar opgehaald worden. Dus niet. na anderhalf uur wachten besloot ik dat er niemand meer zou komen en heb een taxichauffeur gevraagd om me af te zetten bij een goedkoop hotel vlakbij het vliegveld. En dat was het ook; goedkoop. Niet zo erg als die ene keer in Syrie waar ik toen na een nacht onder de vlooienbeten zat maar dit hotel staat op de tweede plaats. Toen ik net in bed lag ontdekte ik, zonder er verder moeite voor te doen, dat mijn hotelkamer direct aan het spoor grensde. Om 04.00 hoopte ik te gaan slapen. Om 08.00 besloot ik dat dat niet meer ging lukken en heb me aangekleed en door een gemotoriseerde driewieler naar de OM basis laten brengen. Daar viel ik meteen in de prijzen. Ik kon m'n kamer niet in omdat de meneer van de sleutels in de kerk zat (ook op de OM basis). Van arrenmoede de dienst meegemaakt. Ja, en toen wilde ik ineens wel slapen! Maar dat was ook weer niet zo erg want zo kwam de lunch snel dichterbij. Ik had daar zo naar uit gekeken; een echte, onvervalste, authentieke Indiaase curry.

 

Wat oude bekenden tegengekomen uit de USA en Mexico. Sommige Indiers herkenden me nog van toen ik in 1991 door het land raasde. Grappig.
Ontdekt dat ik de lader van m'n telefoon ben vergeten, de verkeerde plugadapter voor m'n andere laders heb meegenomen en dat het waarschijnlijk beter was geweest als ik wel Malaria tabletten had meegenomen. De muggen hier zijn als Duitsers die in de zomer onze stranden bevolken: ze parkeren waar en wanneer ze dat willen. De plafondventilator staat hoog en ik spray mezelf uitbundig in met 40% Deet. Dat zal ze leren!

 

Het is 20.35 en ik kan nergens een kopje thee of koffie zetten en moet me beperken tot gefilterd water. Wij zeggen wel dat water nergens naar smaakt. Nou, hier wel en dan ben je opeens blij dat het dat thuis niet doet.
Wat mij betreft heeft de dag lang genoeg geduurd. Ik ga pitten!

 

Maandag

Met een giga hoofdpijn de dag begonnen. Het is nu 20.20 en de eerste negen lesuren zitten erop. Best wel pittig maar erg leerzaam. Heb tussen de lezingen door m'n preek voor 24 februari  grote lijnen op papier gezet. dat is een mooi voordeel, je doet meteen ideeen op.

De lessen gan elke dag door tot 20.30 en daarna is er nog wat huiswerk, mailen en bloggen.

 

Ik heb een van de jongens hier 50 roepies beloofd als hij morgen een groot, zacht kussen voor me koopt. Die dunne velletjes waar ik nu op lig.... En dat drie weken.

Ik voel me een watje maar ik kom er graag voor uit.

De Indiase professor is wat moeilijk te volgen. Indiers spreken nogal voor in de mond en spreken heel wat woorden toch wat andersachtig uit. Maar goed, we blijven lachen.

Nu gauw m'n werk afronden en naar bed.

 

Het lijkt weg

Wat er was, lijkt er nu niet meer te zijn. Ik werd vanmorgen wakker en ik voelde me weer helemaal boven Jan. Geweldig! Ik heb vandaag zowaar veel achterstallige correspondentie weg kunnen werken. Ik had daar zin in, was niet langer besluiteloos. Zeg hier 'ja', daar 'nee' tegen en hatseflats zomaar van 120 naar 10 emails!
Even m'n buurjongens gedag gezegd; die denken dat ik drie weken naar de gevangenis ga omdat ik te lang met poep op mijn hoofd heb rondgelopen.

Ik ga nu langzaam aan m'n koffer inpakken. Om 12.30 vertrekt m'n vliegtuig richting Hyderabad. Hoe ik drie weken lang, zes dagen per week negen lesuren per dag met alleen in de laatste week 1 tussenuur per dag door ga komen weet ik nog niet. Wat doe ik als de verveling toeslaat (meestal vrij snel)? Wat doe ik als de professor niet 'leuk' is. Hoe dan ook, het wordt een avontuur; een grote uitdaging. Van 08.30 tot 18.30 stilzitten. Ik zal dagelijks in m'n blog stoom afblazen en de dag een waardering tussen de 1 en de 10 geven.
Vandaag was een 9.

Mijn voorraad Paracod slinkt bijna net zo snel als een zakje mintnopjes (m'n andere verslaving) de afgelopen dagen. Wat er mis is weet ik niet maar hoofdpijn lijkt de afgelopen twee weken zo'n beetje de rode draad door m'n dagen te zijn.
De ene keer heel heftig, het andere moment dragelijk. Ik denk dat het te maken heeft met het algehele gevoel van malaise en moeheid.

Vandaag las ik een aardig stukje in een boekje van Frederick Buechner: Bewogenheid is het soms fatale vermogen om in de huid van een andere te kruipen. Het is de wetenschap dat er nooit echte vreugde en vrede voor mij kan zijn tenzij deze er ook voor jou is.

Nog een: Jaloersheid is het verterende verlangen dat iedereen net zo faalt als jij.

Vandaag tussen het bezoek van een hypotheekboer, lunch met een collega, hangen op de bank en in bed, mijn opdrachten voor India afgerond.
Nu moet ik de rest van lijst nog in een dag afwerken. Dat gaat niet. En toch, ondanks dat het niet gaat, zal het leven gewoon doorgaan en de wereld niet vergaan.

Koeten op oudejaaravond

Zo ging oud en nieuw voorbij. Om 22.00 zakte ik langzaam weg en besloot om toe te geven; ik ben naar bed gegaan en werd pas vanmorgen om 05.00 weer wakker. Ik voelde me wel een beetje een spelbreker toen ik Martha en Moniek samen bij de buren achterliet.

Ik dacht heerlijk fris en uitgerust weer op te staan maar dat pakte anders uit. Waarom weet ik niet, maar ik werd wakker met opnieuw een knallende hoofdpijn die nu met een tabletje imitrex ergens weggedrukt in mijn lijf uitraast. Niet goed.

Maar goed, het is nu 16.00 uur en de dag is nog niet om; de pijn is weg en ik krijg weer trek. Ik hoop dat de chinees vandaag wel open is. Gisteren zouden we Chinees halen en gezellig met de buren eten. In Schiebroek en Overschie bleken alle Chinese resaurants dicht te zijn. Even verscheen er een beeld van "vasten" op mijn netvlies maar gelukkig boodt de optelsom van de inhoud van onze vriezers een ruim voldoende oplossing voor dit dilemma en hebben we niet gechineest maar gekoet.