17 januari 2008

India, dag 12

Toen Viv Thomas de geweldige harmonie en eenheid tussen de Vader, de Zoon en de Heilige Geest beschreef als een "dans" kwam er meteen protest vanaf het Indiase kamp; of meneer misschien en andere analogie kon bedenken.
Dezelfde dame greep haar zes minuten presentatie over haar philosophy of ministry aan om de klas te bepreken. We lagen letterlijk dubbel van het lachen. Gelukkig zag ze er zelf ook de humor van in. Ik heb haar beloofd dat ik, voordat de lesperiode ten einde is, een dansje met haar waag. Vanaf nu zal ze met een grote boog om me heen lopen, denk ik.

Ons team heeft besloten om de prijs te delen en laten morgen in de pauze een krat Pepsie en fanta aanrukken. Het kost hier sowieso geen drol. Een flesje pepsie kost 15 eurocent. Er blijft dan nog genoeg over om voor iedereen een sleutelhanger mee te geven. Ik weet niet meer wie er met de sleutelhanger kwam maar het klinkt goed. Wie wil er nu geen sleutelhanger?


Bijgaand de foto van onze interpreatie van de Taj Mahal. Let op de reflectie in het water! Is het niet wonderschoon?

Een wereldwonder in wording. Let op de enige persoon in het team dat op de knieen werkt. Wat een toewijding en inzet.


Het briljante ontwerp- en constructieteam uit Indonesie, Bangladesh, India en Nederland. Direct naast me mijn potentiele danspartner die me koste wat kost ontloopt.


Terecht een prijs voor het meest spectaculaire ontwerp

Geen opmerkingen:

Een reactie posten