India, dag 21. Laatste dag!

Wel, de laatste lessen zijn achter de rug en voor me ligt een vrije middag en avond voordat ik omstreeks middernacht richting vliegveld vertrek. Als alles volgens plan verloopt landt het vliegtuig om 09.00 zondagochtend.

Ik heb vannacht na liggen denken over wat iemand doet als hij zich dagelijks meer dan een uur opsluit in de badkamer. Hier zijn enkele opties:

1. Hij epileert zijn borsthaar met een pincet nadat hij foto's heeft gezien van Indiase acteurs die met een glad geschoren torso door het leven gaan.
2. Hij lijdt aan narcissisme en krijgt geen genoeg van het zichzelf bekijken in de spiegel.
3. Hij zit op de wc en wacht op wat maar niet niet komt en geeft rond etenstijd op met de gedachte, 'misschien morgen'.
4. Hij spoelt z'n ondergoed door en bedenkt zich dan dat hij niets anders heeft om aan te trekken, dus naakt de kamer in moet, zich daarvoor schaamt en wacht tot z'n kamergenoten zich naar de ontbijttafel snellen.
5. Er zijn geen problemen met z'n stoelgang maar hij schaamt zich voor restlucht en wacht totdat hij zeker weet dat alles weg is.

Drie volle weken met super vel leer- en lesstof. Wat schiet ik er mee op?
Ik heb nog weinig tijd gehad voor reflectie maar hier enkele gedachten:

Counselling Systems met een nadruk op "Narrative Therapy" heeft me een totaal andere kijk gegeven op hoe personen en gezinnen baat kunnen hebben bij pastorale hulp. Het heeft me ook nieuwe inzichten verschaft over "gaten" in mijn eigen levensverhaal en hoe deze effect hebben op de manier waarop ik wel/niet functioneer.

Philosophy of Ministry & Leadership: Waarom doe ik wat ik doe? Wat is de filosofische en geloofsbasis voor de manier waarop ik werk, leiding geef enz? Ik heb ontdekt dat het Verzoenende aspect van het werk van Christus een belangrijke rol speelt bij het formuleren van mijn uitgangspunten. Alles en iedereen kan vezoent worden omdat het in Christus verzoent is. Gebroken relaties, de schepping enz.. er is een weg tot herstel en die weg is Christus.

De andere vakken laat ik maar even zitten want ik denk, zeer gewaardeerde bloglezer, dat je nu ongeveer het gevoel hebt af te moeten haken. Gewoon doen. Morgen schrijf ik weer een blog vanuit huis.

Thuiskomen is nog altijd het beste onderdeel van een reis!

Nog een nachtje in het vliegtuig...