Mijn voorraad Paracod slinkt bijna net zo snel als een zakje mintnopjes (m'n andere verslaving) de afgelopen dagen. Wat er mis is weet ik niet maar hoofdpijn lijkt de afgelopen twee weken zo'n beetje de rode draad door m'n dagen te zijn.
De ene keer heel heftig, het andere moment dragelijk. Ik denk dat het te maken heeft met het algehele gevoel van malaise en moeheid.

Vandaag las ik een aardig stukje in een boekje van Frederick Buechner: Bewogenheid is het soms fatale vermogen om in de huid van een andere te kruipen. Het is de wetenschap dat er nooit echte vreugde en vrede voor mij kan zijn tenzij deze er ook voor jou is.

Nog een: Jaloersheid is het verterende verlangen dat iedereen net zo faalt als jij.

Vandaag tussen het bezoek van een hypotheekboer, lunch met een collega, hangen op de bank en in bed, mijn opdrachten voor India afgerond.
Nu moet ik de rest van lijst nog in een dag afwerken. Dat gaat niet. En toch, ondanks dat het niet gaat, zal het leven gewoon doorgaan en de wereld niet vergaan.