Smaakpapillen kietelen

Ze bevinden zich onder ons en vallen niet al te zeer op. Spreken dezelfde taal en wanneer ze spreken doen ze dat voortreffelijk. Met weldoordachte en goed geplaatste retoriek weten ze de argeloze burger voor zich in te palmen, tweedracht en ergernis achterlatend.
We zoomen in op de vierkante millimeter Christoloog en volgen hem een paar dagen. Kan het zijn dat zijn voorliefde voor alles wat de smaakpapillen stimuleert en zijn buikholtes vult model staat voor een allesoverheersende symptomatiek? Als je namelijk wat rond blijft hangen en observeren blijkt de beste man of vrouw een 'zwart gat' te zijn. Een van de belangrijkste kenmerken van een zwart gat is dat ze alle energie en ruimte in hun omgeving opzuigen. Een errug leuk filmpje die dit illustreert en een moderne interpretatie is van het narcissus (ja die gozer die verliefd werd op z'n eigen spiegelbeeld) syndroom vind je hier.
Iedereen kent ze. Vraag een willekeurig iemand of hij/zij iemand kent die de "gave van het nemen" heeft en men hoeft niet al te lang na te denken eer er een naam of twee, drie uitrolt.
Paulus schrijft over dergelijke lieden in Romeinen 16. Lieden die het dienen van Christus ondergeschikt hebben gemaakt aan de eigen buik, of "bediening."
Je dacht door genade behouden te zijn en houdt je al je leven lang aan deze eenvoudige waarheid vast. Geweldig.

Maar daar komen ze al aan en stellen zich op in rijen van drie: het "Genade Plus" leger. Allen hebben ze een zogenaamde diepere waarheid gevonden waarmee ze de onmeetbare genade toch weer een beetje meetbaar denken te maken.
Het vraagt een zeker vernuft om een deeltje van de waarheid te isoleren en op een vierkante millimeter van het onmeetbare terrein van genade een constructie te doen oprijzen die het hele terrein overschaduwt.
Het zit zo diep in de mens verankert: de neiging om het zelf als de norm te verheffen. Maar het is zo vreselijk zwargatterig.
En het ziet er gewoon raar uit, zoals het plaatje illustreert.

Genade, zo oneindig groot. 
Dat ik, die 't niet verdien
het leven vond, want ik was dood 
en blind, maar nu kan 'k zien. 


Genade die mij heeft geleerd 
te vrezen voor het kwaad. 
Maar ook - als ik mij tot Hem keer 
dat God mij nooit verlaat. 


Want Jezus droeg mijn zondelast 
en tranen aan het kruis. 
Hij houdt mij door genade vast 
en brengt mij veilig thuis. 


Als ik daar in zijn heerlijkheid 
mag stralen als de zon, 
dan prijs ik Hem in eeuwigheid ) 
dat ik genade vond.


(c) DP / Universal Songs Tekst & muziek: John Newton Ned. tekst: Elly Zuiderveld-Nieman