Genade als pedagoog (I)

Genade. Je raakt er niet over nagedacht of uitgepraat. Hoe ver gaat genade? Wanneer kom je op een punt dat je besluit dat het ophoudt? Je trekt toch ergens een grens; die van billijkheid. Iemand eenmaal iets niet toerekenen, dat trekken we nog wel, uiteraard afhankelijk van de ernst van de overtreding.
Er doen tal van legendes de ronde om het principe van genade te illustreren. De meeste behoren tot de categorie "urban legends" omdat niemand met zekerheid kan zeggen of het voorval wel of niet heeft plaatsgevonden.

Een aardige vinden we "The Ragamuffin Gospel" van Brennan Manning.

Links de "little Flower"

Fiorello LaGuardia (1882-1947) was burgemeester van New York City tijdens enkele van de ergste periodes van de Grote Depressie en gedurende de Tweede Wereldoorlog. Hij werd  door de inwoners van New York respectvol  "the Little Flower" genoemd, omdat hij nauwelijks langer was dan 1 meter 50 en altijd een anjer in zijn revers droeg. Tijdens een  koude nacht in januari 1935 ging hij naar de rechtbank in de armste wijk van de stad en stuurde de dienstdoende rechter naar huis en nam zijn plaats achter de rechtbank in. Een haveloze oude vrouw werd voorgeleid. Ze werd beschuldigd van het stelen van een brood. Haar dochter was ziek en haar kleinkinderen ondervoed. De winkelier, van wie ze het brood gestolen had, weigerde de aanklacht te laten vallen en zei: "Het is een echt slechte buurt, edelachtbare. Ze moet gestraft worden om andere mensen hier in de buurt een lesje te leren. In gedachten verzonken zuchtte LaGuardia zuchtte diep. Hij keek de vrouw aan en zei: "Ik moet je straffen. De de wet maakt geen uitzondering - tien dollar of tien dagen in de gevangenis." Maar terwijl hij de straf uitsprak haalde hij een tien dollar biljet uit zijn zak en gooide het in zijn beroemde Sombrero en zei: "Hier is de tien dollar boete en je bent nu vrij om te gaan. Bovendien veroordeel ik iedereen in deze rechtszaal tot een boete van vijftig cent voor het leven in een stad waar mensen een brood moeten stelen, om hun kinderen te eten te kunnen geven." De boetes werden ingezameld en het totaalbedrag aan de vrouw meegegeven.
De volgende dag meldden de kranten dat 47,50 dollar werd overgedragen aan de verbijsterde vrouw die een brood had gestolen om haar hongerende kleinkinderen te voeden. Samen met een zeventigtal kleine criminelen, mensen met verkeersovertredingen, en New York City politieagenten, droeg ook de kruidenier zijn vijftig cent bij, zij het met een rood hoofd! Vervolgens kreeg de burgemeester een staande ovatie.

Hier stopt het meestal. We hebben genade geïllustreerd, vinden dat de wereld daar wel wat meer van kan gebruiken en nemen onszelf voor een tikje genadiger naar anderen te zijn. Ook dient het als illustratie om de diepte van genade die God is, wat zichtbaarder, tastbaarder te maken: wij die het niet verdienden of er aanspraak op zouden kunnen maken, ontvangen gratis het Leven. God spreekt ons vrij. Zijn zoon is de prijs die betaald is voor onze overtredingen.

Een wat lange inleiding maar het is van belang dat we verder kijken. Wat doet genade met de vrouw die in plaats van te moeten dokken of zitten met een smak geld naar huis wordt teruggestuurd. Hoe denkt zij vanaf dat moment over de rechter? Wat dacht ze eerst, en wat denkt ze nu? ik denk dat ik haar ogen en beleving die rechter vanaf dat moment nog maar heel weinig verkeerd kan doen. Ze zal voor de rest van haar leven met eerbied en respect over hem spreken en ik kan me zo voorstellen dat mensen die met haar on contact kwamen vroeger of later heer genade verhaal te horen kregen.

Wat doet de genade meer met ons, verder dan ons vrijkopen en zicht op een hoopvolle toekomst geven? Hoe verandert het mijn leven van vandaag? Daar gaat Paulus op in in Titus 2:11-14.
Om u beste lezer niet ter verliezen, laat ik het nu even hier bij. Morgen het vervolg.

p.s. Is de LaGuardia anekdote een broodje aap verhaal of is het een op feiten gebaseerd verhaal?
Als je nieuwsgierig bent naar het antwoord, lees dan hier.