Wel of geen Vark? Dat was zo'n beetje de discussie in Romeinen 14.
Het antwoord van Paulus zouden we nu met een scheef oog aan zien: je mag eten wat je wil en we moeten kappen met elkaar te veroordelen. De graseters moeten de varketers met rust laten en de omnivoren moeten kappen met het neerkijken op knagers. Echter, als mijn geknaag jou ergert, eet ik het thuis. Als mijn gevark (ja, ik weet dat mijn buik nu mijn knieën raakt, maar ik heb wel lol) jou aanstoot geeft, houd ik me in. We zijn vrij om te eten wat we willen maar daar waar het een issue wordt treedt een overtreffend principe in werking: de liefde.
Die liefde eert en waardeert de ander en doet niet aan zelfpromotie.
Wat schattig.... Van wie zou hij het hebben? |
Dat staat haaks op de heersende gedachte dat het recht op "authenticiteit" te allen tijde prevaleert; ik doe mijn ding op mijn manier en als het je niet aanstaat heb je pech.
Het wordt ook wel verhuftering genoemd.
In de trein waar een schlemiel groot doet met z'n leren jekkie, z'n ipod, ipad, iphone en andere vruchtderivaten en zich zo mogelijk nog wat groter maakt als iemand tracht om een van de vier stoelen die schlemiel heeft geclaimd, op te eisen.
In de trein waar een schlemiel groot doet met z'n leren jekkie, z'n ipod, ipad, iphone en andere vruchtderivaten en zich zo mogelijk nog wat groter maakt als iemand tracht om een van de vier stoelen die schlemiel heeft geclaimd, op te eisen.
Elegant gedrag nodigt meer uit tot het praktiseren van de overtreffende liefde dan hufterig gedrag. Verhuftering nodigt uit om mee te hufteren. Het gevoel van verontwaardiging neemt toe en leidt subtiel tot terugtrekking; ik leef mijn leven op mijn manier en jij het jouwe op jouw manier. Maar het heeft niets meer te maken met het promoten van de ander en juist alles met het beschermen van het zelf.
We leven in een krankzinnige wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten