Bescheiden denken over God

God uittekenen, wie zou dat niet willen? We erkennen dat het onmogelijk is. Toch proberen we het, waarbij de neiging bestaat om een bepaald ontdekt aspect sterk uit te vergroten en daarmee in alle over- en hoogmoed mee aan de slag te gaan.
Het staat nog op mijn netvlies gegrift. Ergens in 1979 bezocht ik regelmatig samen met enkele vrienden een bijbelstudiegroep. Twee bezoekers waren onlangs de kerk uitgestapt omdat "de dominee niet in de opname van de gemeente geloofde." Ze spraken er schande van en zagen zich genoodzaakt om de kerk de rug toe te keren en de fijne groep van wederomgeboren evangelischen te omarmen. Het isolement waarin ze zich plaatsten en het stigma wat hen werd opgeplakt werd met een combinatie van pijn en vreugde als teken van hun gelijk gezien; het was lijden om Christus wil. Hopelijk hebben ze in de laatste 32 jaar ontdekt dat het op z'n zachtst gezegd een domme en absurde zet was.
In de loop der jaren ben ik, vaker dan me lief is, zoveel gelovigen tegengekomen die op de bressen klimmen voor even zoveel bijzaken en maar zelden gaat dit gepaard met bescheidenheid. In gesprekken klinkt een houding van superioriteit door en ik blijf achter met een sterk gevoel dat ik zojuist ben gestigmatiseerd als iemand "die het niet ziet." Hopelijk bidden deze mensen voor me dat ik mag groeien in inzicht want dat inzicht is iets wat ik chronische tekort kom.
Paulus somt het verhaal van God op: onpeilbaar is zijn rijkdom, wijsheid en kennis, ondoorgrondelijk zijn beslissingen en onnaspeurlijk zijn wegen (R 11:33). Over het plan van God lezend en trachten daar een blauwdruk aan te ontlenen, is onbegonnen werk. Bescheidenheid past ons in ons denken over God, naar de mate van het geloof dat God aan een ieder geeft.
Misschien komt het dat we bescheidenheid verwarren met onzekerheid terwijl we onszelf vertellen dat, als we eenmaal de waarheid hebben ontdekt, we een zekerheid hebben gevonden die z'n vergelijking met enige andere filosofie niet kent en gemakkelijk overstijgt.
En ja, bescheidenheid en onzekerheid zouden best wel eens in elkaars verlengde kunnen liggen. Als ik Hem niet kan peilen, doorgronden of naspeuren, kan me dat onzeker maken. Wat weet ik nu eigenlijk over Hem? Laat ik m'n mond maar houden.

Edoch, temidden van dit alles staat de boodschap van genade en liefde als een onneembaar fort in het tumult, de chaos en de onzekerheid. Terwijl de wereld met haar elementen erop in beukt staat de liefde en de genade ongeschokt.
Die genade en die liefde zijn niet na te speuren, niet te doorgronden en niet te peilen. Hoe diep je ook graaft, ze gaan altijd dieper. Dat creëert verwondering. Hoe kan God dat doen? Is er dan echt plaats voor iedereen?
Ja! zou Paulus zeggen. Wie met de mond belijdt dat Jezus Heer is en met het hart gelooft dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, vindt een zekere en veilige plaats in dat overigens onvernietigbare fort.
Die boodschap verkondigen we. Onbescheiden.
Wat alle andere zaken betreft past ons bescheidenheid.

Het teken van hoop temidden van chaos en talloze vragen

Artist: Marc Chagall Completion Date: c.1963 Place of Creation: France

Technique: gouache, pastel Material: paper Dimensions: 28.5 x 42 cm

Gallery: Musée national Message Biblique Marc Chagall, Nice, France