Gedrongen door kwelling

Een derde motief waar Paulus over schrijft en dat de moderne lezer helpt begrijpen waarom hij met zoveel passie en toewijding zijn taak als evangelist uitvoerde is die van "kwelling." In Romeinen 9 lezen we "Er is iets dat me erg verdrietig maakt en me onophoudelijk kwelt: het lot van mijn volk, mijn natuurlijke verwanten. Ik zou wensen, vervloekt te worden en van Christus gescheiden te zijn, als ik ze daarmee kon helpen" (:2,3).

Nou, daar schrijft hij nogal wat. dat gaat best wel ver. Zelf vervloekt te worden van Christus om anderen te redden; wie zegt het Paulus na?

Zou hij misschien een beetje overdrijven om een punt duidelijk te maken? Hij wist toch ook wel dat het onmogelijk is om plaatsvervangend een probleem op te lossen? Bedoelt hij het in retorische zin: "... als ik ze daarmee kon helpen?"

Misschien van alles wel een beetje. Het toont in ieder geval zijn bewogenheid met zijn volksgenoten. Van de drie motieven "Verplichting, Liefde en Kwelling" komt deze laatste het dichtst bij het hart, het wezen van Paulus.

Mozes heeft ook eens zoiets gezegd: "Ik vraag u, vergeef het hun. En als u dat niet kunt, schrap mij dan maar uit het boek waarin u onze namen hebt staan" (Ex. 32:32).

Deze persoonlijke betrokkenheid bij het lot van de naaste komt heel dicht bij het eigen hart. Als een gebed of als een aanklacht. Of beiden. Bij mij is het een beetje van allebei.