03 april 2010

Verborgen in de dood

Op een haar na had het boek geen vervolg gekregen. Stel je voor dat Noach, zijn gezinnetje en de dieren niet behouden waren gebleven? Dan was het eerste boek tevens het laatste geweest.
Zelfs in Gods oordeel is het verlangen naar leven, zichzelf terug te zien in Zijn schepping, verborgen. Hij heeft zijn plan om het laatste hoofdstuk te gaan schrijven nog maar net gemaakt of het zaadje van een vervolg wordt tot leven gewekt. Nog voordat het oordeel wordt uitgevoerd is er al een plan om nieuw leven te scheppen: "Zo kan elk dier zich weer voortplanten en verspreiden over de aarde" (Genesis 7:3).

Vandaag is het stille zaterdag. Jezus is dood. Zijn volgelingen verslagen, verdrietig en zonder uitzicht. Is het verhaal uit?
De dood is bezig om iets tegen Jezus te vinden dat haar het recht geeft om Hem in haar onherroepelijke klauwen vast te houden. Het verhaal van Jezus leven wordt minutieus uitgeplozen. De dood wordt zenuwachtig. Tot nu toe heeft ze niets kunnen vinden dat ook maar enigszins als aanklacht tegen Hem kan worden gebruikt. Terwijl de wereld wacht wordt de dood wanhopiger. Het kan zijn dat ze Hem moet laten gaan. Morgen is het Pasen; is dit gepland, of wat?
Men had het kunnen weten. In de onzichtbare en in de zichtbare wereld. God had het Leven al zo lang geleden en bij herhaling aangekondigd. Maar het leek te onwaarschijnlijk, te mooi om waar te zijn. In het sterven van Jezus lag reeds het leven besloten. Morgen zullen we weten of het is gelukt.

1 opmerking: