Abram wordt Abraham en Sarai wordt Sara als God zijn overeenkomst met Abram bekrachtigd. Het is nog wel even lachen voor Abraham als God hem op zijn 99ste en Sara op haar 90ste een zoon beloofd en Abraham probeert God nog over te halen om de belofte via Ismael te laten lopen (Hagar heeft inmiddels gebaard en we zijn dertien jaar verder).
Goddelijke beloftes en de menselijke neiging om die met logica te verkrijgen; Abraham is en blijft toch gewoon een mens!
Nu komt het ingewikkelde gedeelte: God begint aan de vorming van dat nageslacht van Abraham en stelt de besnijdenispicht in. Alle jongens en mannen moeten besneden worden (lijkt me een pijnlijke operatie als de voorhuid van de penis wordt weggesneden; dan toch maar naar de tandarts). Die jongens en mannen kwamen overal vandaan, het was een ratjetoe dat nu middels een lichamelijk kenmers aaneengesmeed wordt tot een volk. Van een "puur" ras was geen sprake. De voorloper van: Geel en bruin en blank en zwart, vinden een plaats in Jezus' hart.
Gods plan voor de mensheid is inclusief.
Zoals er toen een daad werd verwacht die mensen deel uit deed maken van een nieuwe gemeenschap, zo is dat vandaag ook. Het Goede Nieuws is voor iedereen die wil. God sluit niemand buiten. De mens sluit zichzelf buiten door het teken van de besnijdenis te weigeren.
God heeft ook wel gevoel voor humor. Als Abraham in stilte lacht krijgt hij van God alvast de naam voor zijn nog te verwekken zoon, Isaak: hij lacht.
Tja, die herinnering zal hij de rest van zijn leven mee moeten dragen. Telkens als hij "Isaak, kom je eten zou roepen," was dat een stille herinnering aan zijn tekort aan vertrouwen en tegelijk een herinnering aan de trouw van God.
Maar nu loop ik op de zaken vooruit. We moeten nog zien of de opgedroogde en onvruchtbare oude Sara nog zwanger zal worden.
Moses's Journey into Egypt and the Circumcision of His Son Eliezer (detail-3) c. 1482, a painting by Pietro Vannucci Perugino.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten