Gisterenavond kwamen zo'n 50 voorgangers en jeugleiders naar de workshop 'equipped to disciple'. Het feit dat er zoveel op kwamen dagen leert dat er een behoefte is om hier meer over te weten. Velen draaien hun programma's en die programma's leiden niet tot diepe veranderingen. Wat is er nodig om die gewenste veranderingen wel te zien gebeuren. Dat was mijn insteek en men was bijzonder ingenomen met de uitkomst van de avond.
Ik verbaas me over David's loyaliteit aan Saul. Als je het verhaal in 1 Samuel 22 leest, en later in 24, sta ik versteld van David's kritiekloze toewijding aan Saul omdat Saul de gezalfde des Heren is. Dat laatste is nog maar de vraag omdat God zijn hand al van Saul had teruggetrokken. Hoe zit het met recht en gerechtigheid? Saul is verworden tot een paranoïde, moordzuchtige snoeshaan die zonder blikken of blozen 85 priesters en een kompleet dorp (mannen vrouwen, kinderen en vee) decimeert, alleen maar omdat de priester David een broodje had gegeven. Als ik het lees, reageert mijn lichaam daar fysiek op. Ik voel opstand en misselijkheid. Kan het God dan echt niet schelen en kijkt hij zuchtend toe hoe Zijn gezalfde er niet alleen een potje van maakt maar een diepe minachting voor Gods schepselen aan de dag legt door ze structureel uit te roeien. En zou God dan wel in actie komen als iemand het lef zou hebben om Saul te decimeren?
Moeten we David's loyaliteit toejuichen? Stel je voor dat niemand ooit een superieur ter verantwoording zou mogen roepen omdat deze superieur door God aangestelt zou zijn. Mooie boel zou dat worden. Die superieuren zouden er vooral heerlijk misbruik van maken. Gelukkig hebben wij structuren en procedures die ons in staat stellen om dat wel te doen.
Dit hele gedoe is te herleiden tot de koppige wens van het volk om ook een koning te hebben. Mijn boze reactie op Saul's wangedrag kan ik niet toeschrijven aan God maar aan het volk dat een andere weg eiste dan de weg die God met ze voorhad. Hij gaf ze hun koning en waarschuwde ze. Maar ze wilden niet luisteren. Tegelijk leren we hieruit dat God geen micromanager is die ingrijpt als iets niet helemaal volgens zijn universele wetten verloopt. We eisen onze weg en God, uit respect voor onze vrije wil, geeft ons nog wat we vragen ook, inclusief het leven met de gevolgen van onze dommigheid.
Ik zou graag hebben gezien dat God wat fermer in zou grijpen. Maar dan zou het hek van de dam zijn; de gevolgen gigantisch omdat de consequentie zou zijn dat elke beslissing die niet 100% in lijn is met Zijn volmaakte wil, door Hem zou worden "overruled".
Ik verbaas me over David's loyaliteit aan Saul. Als je het verhaal in 1 Samuel 22 leest, en later in 24, sta ik versteld van David's kritiekloze toewijding aan Saul omdat Saul de gezalfde des Heren is. Dat laatste is nog maar de vraag omdat God zijn hand al van Saul had teruggetrokken. Hoe zit het met recht en gerechtigheid? Saul is verworden tot een paranoïde, moordzuchtige snoeshaan die zonder blikken of blozen 85 priesters en een kompleet dorp (mannen vrouwen, kinderen en vee) decimeert, alleen maar omdat de priester David een broodje had gegeven. Als ik het lees, reageert mijn lichaam daar fysiek op. Ik voel opstand en misselijkheid. Kan het God dan echt niet schelen en kijkt hij zuchtend toe hoe Zijn gezalfde er niet alleen een potje van maakt maar een diepe minachting voor Gods schepselen aan de dag legt door ze structureel uit te roeien. En zou God dan wel in actie komen als iemand het lef zou hebben om Saul te decimeren?
Moeten we David's loyaliteit toejuichen? Stel je voor dat niemand ooit een superieur ter verantwoording zou mogen roepen omdat deze superieur door God aangestelt zou zijn. Mooie boel zou dat worden. Die superieuren zouden er vooral heerlijk misbruik van maken. Gelukkig hebben wij structuren en procedures die ons in staat stellen om dat wel te doen.
Dit hele gedoe is te herleiden tot de koppige wens van het volk om ook een koning te hebben. Mijn boze reactie op Saul's wangedrag kan ik niet toeschrijven aan God maar aan het volk dat een andere weg eiste dan de weg die God met ze voorhad. Hij gaf ze hun koning en waarschuwde ze. Maar ze wilden niet luisteren. Tegelijk leren we hieruit dat God geen micromanager is die ingrijpt als iets niet helemaal volgens zijn universele wetten verloopt. We eisen onze weg en God, uit respect voor onze vrije wil, geeft ons nog wat we vragen ook, inclusief het leven met de gevolgen van onze dommigheid.
Ik zou graag hebben gezien dat God wat fermer in zou grijpen. Maar dan zou het hek van de dam zijn; de gevolgen gigantisch omdat de consequentie zou zijn dat elke beslissing die niet 100% in lijn is met Zijn volmaakte wil, door Hem zou worden "overruled".
James Tissot, Saul Commands Doeg To Slay The Priests
Geen opmerkingen:
Een reactie posten