Skippy, here I come

Op de dag dat ik vertrek voor een wat langere trip, zoals vandaag, beleef ik alles intenser. Mijn zes kilometer renrondje langs en door het Zestienhovense Park zal ik een maand lang missen. De Transavia vluchten die ik hoor opstijgen vanaf Rotterdam Airport zwijgen tot 13 oktober. Het missen van de stank van de A13 zal echter geen heimwee oproepen. Met name vandaag is de stank vreselijk. De wind beweegt nauwelijks maar komt uit het Oosten waardoor alle uitlaatgassen zo'n beetje recht op ons afkomen.

Ik denk nog even terug aan gisteren, aan mijn preek over "tijd," en hoe deze, gezien en gehoord de reacties van het publiek. blijkbaar best wel impact maakte. Maar met de opmerking "dat was een fijne preek," hoewel het altijd enigzins egostrelend is, kan ik niet zoveel. Ik wil dan graag weten wat dat ene punt was dat er voor iemand uitsprong en hoe dat gaat bijdragen tot een leven dat meer op Christus lijkt.

Het komende jaar wil ik graag weer "vol gas" gaan preken op de zondagen. Ik ben daarin zo in mijn element en het is gewoon een bijzonder groot voorrecht (twee bijvoegelijke, superlatieve , naamwoorden!!) om een schakel in het leven van mensen te zijn dat bijdraagt aan positieve verandering.

Nu moet ik gauw mijn koffer gaan pakken, backups maken, dropjes kopen, een herhalingsrecept paracod ophalen, schoenen poetsen, emails bijwerken (veel), biefstuk kopen, zorgen dat ik m'n nekkussen niet vergeet, hopen dat het vliegtuig zo vol is dat 'ze' me van arren moede een plekje in de businessclass gunnen, besluiten welke boeken er wel en niet meemogen en nog wat zaken.

Dus... eerst een kopje Fair Trade espresso!