Ik begin de tel kwijt te raken en bevind me in een soort van koorts. Ik heb nog tien dagen om m'n laatste opdracht voor mijn opleiding af te ronden maar heb totaal geen inspiratie en mijn aandacht en energie wordt bovendien opgeslokt door allerlei specifieke zaken die voorbereid moeten worden. Gisteren kreeg ik pas te horen dat er vandaag van me verwacht wordt om een "intercultureel missiologisch vraagstuk gerelateerd aan de spirituele beleving in een gegeven cultuur" te behandelen op Tabor Bible College in Adelaide. Tegelijk moet ik vandaag het werkboek voor onze mentoring clinic in Dubai en Istanbul versturen. Met een behoorlijk aantal last minute veranderingen die collega's me hebben gestuurd is het een heidens karwei om dat om mijn superkleine notebook te doen. Die netbooks zijn verdraaid aardige machines maar je moet er niet veel meer mee willen en moeten doen dan een beetje typen en mailen. Een document van 110 bladzijden bewerken is een crime!
Ik moet gaan. M'n chauffeur is er.
14:00 Update. Ik zit in een McCafe en geniet van een standaard Latte. De 3 kwartier op de Bijbelschool heb ik doorgebracht met de professor en een student. Ik vermoedde al dat het niet echt een hit zou worden; wie wil er nu z'n lunchpauze opgeven om naar een Nederlander te luisteren. Andersom zou ik ook niet gauw m'n lunch opgeven om naar een Australiër te luisteren.
Met nog twee dagen te gaan heb ik m'n contactpersoon nog steeds niet ontmoet en ik voel me dan ook een beetje zoals een buitenaards wezen zich zou voelen.
Een jeugdleider in Sydney vraagt zich ondertussen af of ik volgende week niet teveel een "secular" agenda hanteer tijdens een avond over discipelschap. Ik heb hem geschreven dat, tenzij hij jeugdleider wil zijn die vanuit zijn relatie met God jongerenwerk wil doen, hij beter niet kan komen omdat het onderwijs dat ik geef altijd de Bijbelse principes als uitgangspunt neemt. Dat kan ook niet anders omdat de principes van het koninkrijk tijdloos en eeuwig zijn. Waarschijnlijk reageert hij wat aan de anale kant omdat hij woorden zoals "mentoring" heeft gelezen. En ja, het is waar dat Mentor een karakter is uit de Griekse mythologie; hij was verantwoordelijk voor de opvoeding van de zoon van Odysseus, toen deze de wereld in ging om allerlei avonturen te beleven. Maar de Grieken hebben het niet van zichzelf; mentoring is een tijdloos, opvoedkundig principe dat z'n oorsprong vindt in het Bijbelse gezinsmodel.
Hieronder een fotootje van Jan, de Alien, die getekent door chronische slaapgebrek, deze dinsdag, de 23ste september betekenis probeert te geven.
Nu ga ik op weg naar Willy Stam, waar ik, verstoken van enig contact met de wereld nog twee dagen doorbreng, genietend van stilte, geen internet, werkend aan m'n laatste opdracht voor school (dit jaar) me in ga spannen om m'n "To Do" list te doen krimpen.
Ik moet gaan. M'n chauffeur is er.
14:00 Update. Ik zit in een McCafe en geniet van een standaard Latte. De 3 kwartier op de Bijbelschool heb ik doorgebracht met de professor en een student. Ik vermoedde al dat het niet echt een hit zou worden; wie wil er nu z'n lunchpauze opgeven om naar een Nederlander te luisteren. Andersom zou ik ook niet gauw m'n lunch opgeven om naar een Australiër te luisteren.
Met nog twee dagen te gaan heb ik m'n contactpersoon nog steeds niet ontmoet en ik voel me dan ook een beetje zoals een buitenaards wezen zich zou voelen.
Een jeugdleider in Sydney vraagt zich ondertussen af of ik volgende week niet teveel een "secular" agenda hanteer tijdens een avond over discipelschap. Ik heb hem geschreven dat, tenzij hij jeugdleider wil zijn die vanuit zijn relatie met God jongerenwerk wil doen, hij beter niet kan komen omdat het onderwijs dat ik geef altijd de Bijbelse principes als uitgangspunt neemt. Dat kan ook niet anders omdat de principes van het koninkrijk tijdloos en eeuwig zijn. Waarschijnlijk reageert hij wat aan de anale kant omdat hij woorden zoals "mentoring" heeft gelezen. En ja, het is waar dat Mentor een karakter is uit de Griekse mythologie; hij was verantwoordelijk voor de opvoeding van de zoon van Odysseus, toen deze de wereld in ging om allerlei avonturen te beleven. Maar de Grieken hebben het niet van zichzelf; mentoring is een tijdloos, opvoedkundig principe dat z'n oorsprong vindt in het Bijbelse gezinsmodel.
Hieronder een fotootje van Jan, de Alien, die getekent door chronische slaapgebrek, deze dinsdag, de 23ste september betekenis probeert te geven.
Nu ga ik op weg naar Willy Stam, waar ik, verstoken van enig contact met de wereld nog twee dagen doorbreng, genietend van stilte, geen internet, werkend aan m'n laatste opdracht voor school (dit jaar) me in ga spannen om m'n "To Do" list te doen krimpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten