Een dubbele dosis reistabletten maakt een mens behoorlijk slaperig. Van de 11 uur en 40 minuten naar Kuala Lumpur heb ik bijna alles gemist omdat ik sliep. Nu moet ik zes uur wachten voordat ik doorvlieg naar Melbourne. Voor het vertrekt had ik behoorlijk last van de reiskoorts; blooeddruk en hartslag omhoog: " Wat ga ik vergeten, wat moet ik nog doen" en "ik wil eigenlijk niet". Een soort van koortsgevoel. Ik had me voorgenomen om dit keer ook van de reis te genieten. Maar hoe zet je de knop? Reizen is voor mij het noodzakelijke kwaad dat moet geschieden alvorens op een andere plek te geraken. Dus zit ik voortdurend op m'n horloge te kijken. Onderweg sprak ik mezelf toe: "Nee, dit is niet vervelend. Dit is leuk. Gezellig reizen! Geniet er nou gewoon van."
Het lukt nog niet echt maar ik blijf oefenen om het gekrijs van de baby naast me in mijn leven te verwelkomen. Het delen van de armleuning met mijn buurman is niet langer een strijd maar een gelegheid om gezellig lichamelijk contact te hebben., Gelukkig was hij wat aan de dikke kant zodat z'n arm de te delen leuning niet al te vaak claimde.
Het lukt nog niet echt maar ik blijf oefenen om het gekrijs van de baby naast me in mijn leven te verwelkomen. Het delen van de armleuning met mijn buurman is niet langer een strijd maar een gelegheid om gezellig lichamelijk contact te hebben., Gelukkig was hij wat aan de dikke kant zodat z'n arm de te delen leuning niet al te vaak claimde.
De pot in de lounge schaft Groene Curry. Lekker. Dat maakt het reizen ook minder erg. Lekker eten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten