Waarom ergerden de Godgeleerden in de tijd van Jezus zich zo vreselijk aan Hem? Ze hadden er generaties aan gewerkt om het leven met God in een systeem en structuur te persen en Jezus holt dat systeem nu helemaal uit! Zijn leven is een voorbeeld van hoe God het wel bedoeld heeft en dat stak natuurlijk bij de geleerden die, met de beste bedoelingen, dachten het allemaal uitgevogeld te hebben.
De discipelen wasten hun handen niet voor het eten. Dat kon en mocht niet, althans, volgende de uitleg van de godgeleerden.
Ze plukken aren op de sabbat. Ai, dat is werk en dat mag niet.
Jezus laat het zomaar gebeuren en at een graantje mee.
Hij mikt op het hart en niet op de buitenkant. Het systeem is absoluut niet interessant voor Hem.
De zwaarste kritiek van mensen op de kerk is het systeem. Vaak helemaal terecht. Het systeem overschreeuwt het hart. Het systeem dicteert hoe we ons dienen te gedragen; hoe we onze buitenkant zodanig aanpassen dat deze acceptabel is voor het systeem.
Het hart krijgt die kritische mens pas te zien in een relatie. In die relatie leert de kritische mens om door het systeem heen het hart te zien.
Het systeem roep kritiek op maar de grootste confrontatie is die met Jezus zelf. Over de buitenkant kun je praten; die kun je aanpassen, daar kun je afspraken over maken.
Maar niet over het hart. Als niet langer het systeem bepalend is, wordt Jezus het en dat gaat me diep raken: "Want uit het hart komen boze gedachten, moord, overspel, ontucht, diefstal, valse getuigenissen en laster. Dat maakt een mens onrein, niet eten met ongewassen handen." (Mat. 15:9-10)
Dus is het veiliger om tegen het systeem aan te blijven trappen. Als ik daar mee stop, zie ik opeens mijn eigen hart en blijkt dat Jezus gelijk heeft. En daar moet ik wel wat mee.
wauw
BeantwoordenVerwijderen