11 juni 2008

Hoe slecht is het om een Farizeeer te zijn?


"Pas op voor het zuurdesem der farizeeen en Sadduceeen", zegt Jezus tegen zijn discipelen. Dat zuurdesem staat voor het onderwijs van die jongens. Als je wat achtergrondinformatie over "die jongens" verzamelt, vraag je je af wat er allemaal mis aan hen was. In onze tijd zouden we ze denk ik de eretitel "goed christen" geven:

De Farizeeën hielden zich strikt aan de joodse wetgeving zoals neergeschreven staat in eerste Vijf Boeken van de (Hebreeuwse) Bijbel. Daarnaast hielden zij zich aan de mondelinge overlevering (de Misjna). Ze geloofden dat een vroom leven en een strikte navolging van de Wet de mens dichter bij God zou brengen. De Farizeeën zagen het als hun taak de gewone mensen te bereiken en om hun kennis aan hen over te dragen. De Farizeeën waren bij uitstek een groep die zich identificeerde met het 'gewone volk', dit in tegenstelling tot de verhelleniseerde (vergriekste) Sadduceeën, de partij van de Hogepriesters en overpriesters. De Farizeeën zelf kwamen voort uit leken en priesters. (Bron: Wikipedia)

Als iedereen dit zou doen, dan zou de wereld echt een veel betere plek zijn. Waarom was het niet goed genoeg en lag Jezus dan voortdurend met "de jongens" in de klins. Er kon nauwelijks een complimentje af en punten voor hun goede bedoelingen kregen ze ook al niet.

Paulus verwoordt het duidelijk in Romeinen 3:20, "Daarom is voor hem geen sterveling onschuldig omdat hij de wet naleeft, want juist de wet leert ons de zonde kennen." De wet lost dus het probleem van het hart niet op; de wet maakt het alleen maar erger. Hoe meer ik mijn best doe om de wet te houden hoe meer ik ontdek dat alles wat in die wet staat tegen mijn natuur ingaat. Daarom moet het hart veranderen. De wet is dus geen doel in zichzelf maar een middel dat door God gebruikt wordt om de verloren mens daar te brengen waar een leven met God mogelijk wordt: ket kruis van Golgotha, waar Jezus de door de wet aangeklaagde en veroordeelde mens uitzicht geeft op een leven achter dat kruis. Alleen door me met Hem te vereenzelvigen (een te worden met Zijn dood) kan ik aan de andere kant van de dood opstaan en een nieuw leven leiden. Die wet speelt zich af aan onze kant van het kruis. Genade van God bereikt ons vanaf de andere kant van dat kruis.
En daarom is Farizeeisme zo'n kwalijke zaak; het ontneemt mensen het uitzicht op de genade.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten