Collega's hebben twee jaar lang van alles verzameld, ontwikkelt, geknipt en geplakt en uit de veelheid van materiaal heb ik een schema en een boek samengesteld waarin enige orde en logica in terug is te vinden. Vind ik. Hoop ik.Nu heb ik een knetterende hoofdpijn. Ik hoop dat dit nog wegtrekt. Vanavond de laatste avond "Arbeid en Roeping" en ik wil daar toch echt bij zijn ook al wordt de avond door Corstin verzorgd. We hebben deze drie avonden samen ontwikkelt en willen deze ook samen volbrengen.
Gisteren dus bij de Ichtianen een avond verzorgd. Het moest over radicaliteit gaan en daar is best wel wat over te zeggen. Velen hebben hier een beeld bij van fundamentalisme en extremisme; er helemaal voor gaan; sterven voor een ideaal, koste wat kost vasthouden aan een overtuiging, geen haarbreedte wijken, onvermurwbaar zijn.
Als je dit toepast op leerstellingen zal radicaliteit altijd tot verwijdering tussen mensen leiden. Als je radicaal bent in de dingen van het koninkrijk zal niemand daar een probleem mee hebben. Radicaal in liefhebben, dienen, geven, geduld, vergeven en noem maar op. Dat deed Jezus. Om Hem daarin radicaal te volgen is de grootste uitdaging. Mensen die dat doen vormen geen enkele bedreiging. Daar wil je graag vrienden mee zijn.
Wat wij geneigd zijn om te doen is om radicaliteit in uitingen te zoeken. Persoonlijke discipline, onbevreesd het evangelie vertellen, er helemaal voor gaan. Maar dat is allemaal buitenkantspul en hang nauw samen met je temperament. Een meer ingetogen man of vrouw voelt zich bij dit soort radicaliteit altijd te kort schieten. Maar in werkelijkheid kan de ingetogene wel eens radicaler zijn dan de man of vrouw die luidkeels en in het zicht van de hele wereld indruk probeert te maken. dat is geen radicaliteit. Dat is show. De 'binnenkamer' volgeling van Jezus kan zijn of haar wortels wel eens veel dieper hebben uitgeslagen dan de herrieschopper.
Amen!
BeantwoordenVerwijderenDaniel de W